گفته‌های آمنه محمد، معاون دبیر کل سازمان ملل متحد در مورد به رسمیت شناخته شدن گروه تروریستی طالبان به عنوان حکومت افغانستان واکنش‌های زیادی را در پی داشته است که بیشتر واکنش‌ها اظهارات او را نادیده گرفتن خواسته‌های مردم افغانستان دانسته و سازمان ملل را به حمایت از تروریزم متهم کرده‌اند.
در ادامه‌ی این واکنش‌ها، جنبش‌های اعتراضی زنان علیه طالبان، جمعی از فعالان زن، فعالان مدنی مستقل، نویسنده‌ها، شاعران و روزنامه‌نگاران با ارسال نامه‌ا‌ی به سازمان ملل و کشورهای حامی حقوق بشر، از آنها خواستار عملکرد مسئولانه در برابر رفتارهای غیر انسانی گروه طالبان شده‌اند.
در این نامه که امروز(پنج‌شنبه، 31 حمل 1402 خورشیدی) منتشر شده، آمده است که «این نامه را در زمانی می‌نویسیم که خفقان و استبداد رژیم خودکامه‌ی طالبان به اوج خود رسیده و امکان هرنوع اعتراض و ایستادگی را از مردم افغانستان گرفته است.»
امضاکنندگان این نامه گفته‌اند که نادیده گرفتن عملکرد وحشیانه‌ی گروه طالبان و رفتار سهل‌انگارانه‌ی کشورها با این گروه رقت‌انگیز و نگران کننده است.
«در چنین شرایطی که طالبان با تندروی و زورگویی خواسته‌های بدوی و ضد بشری خود را یکی پس از دیگری بر مردم افغانستان تحمیل می‌کند مسئولیت سازمان ملل و کشورهای عضو آن است که به جای عکس‌العمل منفعت محور و چشم بستن بر اعمال ضد بشری طالبان موضع مسئولانه اتخاذ نموده و مسئولانه عمل کنند و از تعامل منفعت طلبانه بر سر سرنوشت مردم افغانستان به خصوص در مورد زنان و دختران افغانستان با طالبان پرهیز کنید!»
این جمع معترض، گفت‌وگوی صلح قطر را عامل اصلی وضعیت فعلی افغانستان دانسته و گفته‌اند: «مذاکرات صلح، به جای آنکه برای بهتر شدن اوضاع در افغانستان کمک کند، بیشتر منتج به قباحت‌زدایی از طالبان شد و این گروه دهشت‌افگن و جنایت‌کار را به یک طرف اصلی مسأله افغانستان تبدیل کرده است.»
در این نامه همچنان آمده است که گروه طالبان به جای این‌که به خاطر جنایات جنگی‌شان محاکمه می‌شدند حالا در جایگاه مدعی قرار گرفته‌اند و با وجود اعلان عفو عمومی به کشتار نظامیان پیشین و شکنجه مخالفان‌شان دست می‌زنند.
«طالبان به شکل سیستماتیک و حساب شده حقوق انسانی و اساسی شهروندان کشور به خصوص زنان و دختران را پایمال نموده و نادیده می‌گیرند. زنان و دختران را از اجتماع حذف کرده و به گونه‌ی بی‌شرمانه آنان را وسیله چانه‌زنی‌های سیاسی و قدرت طلبی خود قرار داده‌اند. به هرگونه کنش و واکنش مدنی با زور تفنگ و خشونت عریان پاسخ می‌دهند و در عرصه‌های بین‌المللی سعی دارند خود را موجه جلوه دهند.»
در بخشی از این نامه آمده است که کمک‌های هفته‌وار چهل میلیون دالر سازمان ملل و کشورهای عضو تحت عنوان کمک‌های بشری به گروه طالبان بدون هیچ‌گونه مکانیزم نظارتی، این گروه را در پیش‌برد دستورهای ضد انسانی و زن‌ستیزانه‌ی شان کمک می‌کند.
«با هر گام ضد انسانی که طالبان برای حذف زنان و پایمال نمودن حقوق مردم افغانستان برمی دارد، سازمان ملل یک گام به عقب برداشته و با نادیده گرفتن عمق و ابعاد فاجعه چانه‌زنی مصلحت محورانه‌ای را با طالبان به شکل موردی و بدون حصول هیچ نتیجه‌ای صورت می‌دهد.»
این جمع با تأکید بر اصل برابری در افغانستان نگاشته‌اند که به جای رسمیت بخشیدن به طالبان، این گروه تروریستی مورد تحریم بیشتر قرار بگیرد: «باید این گروه مورد تحریم‌های بیشتر قرار گرفته و از مشروعیت بخشی خزنده و پنهان تحت هر عنوان و شرایطی باید جلوگیری صورت گیرد.»
آنها از سازمان‌های بین‌المللی و کسانی که در چهارچوب این سازمان‌ها فعالیت دارند خواسته‌اند از سخن‌گفتن به نفع گروه طالبان و لابی‌گری برای این گروه اجتناب کنند.
در ادامه خواستار مواردی چون نادیده نگرفتن جرایم جنگی گروه طالبان از سوی جامعه‌ی جهانی شده و گفته‌اند: « جامعه جهانی به صورت جدی باید کمک نماید تا نقض حقوق بشر در افغانستان در تمام موارد و سطوح پایان یابد و طالبان باید در قبال رفتارها و اعمال‌شان مسئول و پاسخ‌گو باشند.»
این جمع همچنان خواستار حمایت واقعی جامعه‌ی جهانی از مطالبات مدنی زنان افغانستان و اعتراضات آنها شده و گفته‌اند که زنان باید به صورت جدی و همه شمول وارد مذاکرات و تعاملات داخلی و بین‌المللی در مورد افغانستان شوند.
در ادامه‌ی این خواسته‌ها آمده است: «از تعامل و مشروعیت دهی عجولانه به طالبان بدون در نظر داشت منافع مردم افغانستان است باید به شکل جدی جلوگیری صورت گیرد و تحویل دهی نمایندگی‌های دیپلماتیک افغانستان یکی پس از دیگری به طالبان از مصداق‌های بارز این رفتار عجولانه است.»
این جمع از سازمان ملل متحد خواسته‌اند تا در قبال رفتارهای ضد بشری و سیاست‌های خصمانه‌ی گروه طالبان علیه مردم افغانستان به خصوص زنان قاطع و پی‌گیرانه عمل کند و از برخورد سلیقه‌ای و موردی برای تامین حقوق زنان خودداری کنند.
در این نامه تأکید شده است که «گروه طالبان شایسته به رسمیت شناخته شدن و قرار گرفتن در جایگاه حکومت و نماینده مردم افغانستان نیست، لذا از هر نوع تعامل، بخصوص از سوی مسئولان سازمان ملل که طالبان را به مثابه‌ی نماینده و حکومت مشروع افغانستان جلوه و ارتقا دهد اجتناب صورت گیرد. مردم افغانستان همچنان طالبان را یک گروه متحجر و ضد‌بشری می‌دانند.»
این جمع در آخر هشدار داده‌اند که افغانستان تحت سلطه گروه طالبان می‌تواند برای تمام کشورهای جهان تاوان امنیتی جبران ناپذیر را تحمیل کند. «حاکمیت طالبان و نادیده گرفتن شدن سیاست‌های بدوی و ضد بشری و اندیشه‌های تندروانه و خشونت محور این گروه نه تنها افغانستان را به کانون داغ خشونت و جنگ تبدیل خواهد کرد بلکه کشورهای منطقه و جهان را نیز به شکل جدی متاثر خواهد ساخت.»
در پایان از سازمان ملل و کشورهای عضو خواسته‌اند تا به جای چنین اقدامات غیرمسئولانه که خانم آمنه محمد مطرح کرده است، بهتر است مردم افغانستان به خصوص زنان و جوانان را در راه مبارزه برای برابری و مقابله با تحجر گروه تروریستی طالبان تنها نگذارند و از حرکت‌های مدنی و حق خواهانه‌ی‌شان به گونه‌ی جدی و صادقانه حمایت کنند.
