سخنان امینه محمد، معاون دبیرکل سازمان ملل متحد در مورد نشست کشورها در میز مذاکره برای به رسمیت شناختن گروه تروریستی طالبان واکنش‌‌‌‌‌‌های جدی داخلی و خارجی به همراه داشته و واضح است که اینگونه موضع‌گیری‌ها از آدرس‌‌‌‌‌‌های مهمی چون سازمان ملل نگرانی بسیاری از مردم و به خصوص زنان افغانستان را به همراه داشته باشد. طالبان برای زنان در افغانستان قوانین سفت و سختی را اعمال می‌کنند که سبب فراهم شدن زمینه‌ی تبعیض، خشونت جنسی، خشونت خانگی و از بین رفتن حقوق انسانی و قانونی آنها شده است.
در طول این بیست ماه سلطه‌ی طالبان در افغانستان، مشکلات جدی برای مردم به خصوص زنان پیش آمده است. طالبان پیش از این نیز به دلیل سیاست‌های‌شان در برابر زنان، یک گروه ضد زن در جهان شناخته شده بودند و بیشتر با نگرش تنگ‌نظرانه به زندگی اجتماعی و سیاسی زنان نگاه می‌کنند. این گروه پس از به دست گرفتن قدرت، زنان را از همه فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی محروم کرده است. از جمله این محدودیت‌ها می‌توان به تعطیلی مکاتب و دانشگاه‌ها برای دختران، ممنوعیت دسترسی زنان به اماکن عمومی، داشتن شغل و نقش‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی اشاره کرد. همچنین زنانی که برای حفظ آزادی‌های قانونی خود مبارزه می‌کنند با خشونت، تهدید و حتا زندا و شکنجه از سوی طالبان مواجه شده‌اند. این مشکلات باعث شده است که زنان افغانستان به شدت در معرض خطر قرار گیرند و همین رفتار طالبان یکی از دلایل نگرانی جامعه بین‌المللی در این مدت بوده است.
طالبان بارها ثابت کرده‌اند که حقوق بشر، به ویژه حقوق زنان، را نادیده می‌گیرند و به دنبال اجرای قوانین سخت‌گیرانه و اسلامی خود هستند. با در نظرداشت همهی این واقعیت‌ها توقع مردم افغانستان بر این است که سازمان ملل و دیگر کشورها به جای لابی برای طالبان، برای بهبود وضعیت حقوق بشری در افغانستان برنامه‌هایی را شکل دهند و بر طالبان فشار بیاورند. برای حل مشکلات افغانستان، نیاز به یک دولت قانونمند و پایدار است که حقوق همه شهروندان را حفظ کند. به رسمیت شناختن طالبان به عنوان یک گزینه برای رسیدن به این هدف، شکی نیست که می‌تواند به نابودی ساختارهای اجتماعی و سیاسی کشور منجر شود و به بیشتر شدن مشکلات و رنج‌های مردم افغانستان منتهی شود.
از سوی دیگر، به رسمیت شناختن طالبان توسط کشورها و سازمان‌های بین‌المللی، با چالش‌های جدی روبرو است. از جمله چالش‌های اساسی در این راستا، نگرانی در باره‌ی حقوق بشر، امنیت، تضادهای داخلی و افزایش تأثیر طالبان بر گروه‌های تروریستی در سایر کشورهاست. گرچه بعضی از کشورها و سازمان‌های بین‌المللی به دلیل منافع خود در منطقه، از به رسمیت شناختن طالبان حمایت می‌کنند؛ اما بسیاری دیگر به دلیل نگرانی در باره‌ی اثرات منفی احتمالی آن بر منطقه و جامعه بین‌المللی، تمایلی برای به رسمیت شناختن این گروه تروریست ندارند.
در نتیجه برای کشورهای همسایه، حضور طالبان در قدرت می‌تواند منجر به افزایش فعالیت‌های تروریستی، گسترش مواد مخدر و جرائم جزایی، افزایش ترافیک مهاجرتی و بحران امنیتی در مناطق مرزی شود. برای جلوگیری از افزایش فعالیت‌های تروریستی و کاهش نگرانی‌های امنیتی، کشورهای همسایه باید با تلاش برای استحکام امنیت در داخل کشور خود و همچنین کمک به توسعه اقتصادی و اجتماعی در افغانستان، به نوعی پاسخگویی به چالش‌های امنیتی مربوط به حضور طالبان در قدرت را داشته باشند.
سخنان امینه محمد برای مردم و گروه‌های سیاسی مخالف طالبان که دارای پشتوانه مردمی در افغانستان هستند به عنوان یک زنگ خطر تلقی می‌شود. به همین دلیل، زنان، جامعه مدنی، جبهات مقاومت، سیاستمداران و گروه‌های اپوزیسیون به اجماع نیاز دارند تا به جامعه بین‌المللی نشان دهند که آنها به عنوان یک گزینه مناسب جایگزین قابل قبولی در افغانستان هستند و جهان را در حمایت از تغییر نظم افغانستان از تروریزم به دموکراسی وادار کنند. این اقدام می‌تواند باعث قانع شدن جامعه بین‌المللی در مورد قابلیت‌های این اپوزیسیون سیاسی و کاهش تهدید ناشی از گروه‌های تروریستی مانند طالبان در افغانستان شود. به عبارت دیگر، جامعه بین‌المللی به دنبال یافتن یک گزینه متناسب و پایدار برای آینده افغانستان است و سیاستمداران و گروه‌های اپوزیسیونی نیاز دارند که طرح برنامه و راهکارهای مناسبی داشته باشند که از بن‌بست‌های دو دهه جمهوریت نیز عبور کرده باشد. در واقع ادامه‌ی نظام جمهوریت با ساختار کاملا شفاف که تضمین عملکرد بهتر در آینده‌ی افغانستان باشد. ساختاری که دیگر در آن نظام تمرکز بر یک قوم نباشد و در آن امتیاز اقوام و ملیت‌های افغانستان بر مبنای برابری و شایستگی باشد.
از سویی هم، این سخنان یک مقام ارشد سازمان ملل نشان داد که نه تنها سیاستمداران و نخبگان افغانستان که جامعه‌ی دیاسپورای افغانستان نیز مسئولیت سنگینی در این مقطع تاریخی بر عهده دارد. اکنون این وظیفه فعالان حقوق بشر و دیاسپورای افغانستانی در سراسر جهان است که با اطلاع‌رسانی در جامعه بین‌المللی و گرفتن همراهی شهروندان کشورها و وارد کردن افزایش فشار بر دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی، مانع از به رسمیت شناختن طالبان شوند. برای این منظور، آنها می‌توانند نامه‌ها و بیانیه‌هایی به دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی بنویسند و در تظاهرات و رویدادهای عمومی شرکت کنند و راهکارهای مناسبی برای اقناع جامعه جهانی پیدا کنند که به رسمیت شناختن یک گروه تروریستی به عنوان حکومت مشروع در افغانستان به نفع هیچ کسی نیست؛ هم مردم و سرزمین افغانستان متضرر می‌شود و نیز منطقه و جهان با خطرات امنیتی و سیاسی بیشتری مواجه خواهد شد. چون طالبان در امور داخلی همه برنامه‌ی خود را با ترور و کشتار مردم به پیش می‌برند، در امور خارجی نیز فقط به گروه‌های تروریستی پناه نمی‌دهند بلکه به کلیت پدیده‌ی تروریزم الهام می‌بخشد که دولت‌های دموکراتیک و جهان آزاد را با خونریزی و کشتار بیشتر مردم و گسترش وحشت و ترور به سادگی می‌شود همکار و حامی خود ساخت.
