بیشتر از ۱۰۰ نماینده‌ی پارلمان بریتانیا در نامه‌ای از فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) خواسته‌اند، این فدراسیون از زنان ورزشکار افغانستانی که به کشورهای مختلف پناهنده شده‌اند، حمایت کند تا این تیم قادر به رقابت در صحنه‌های بین‌المللی باشد.
آنها در نامه‌ای که به جیانی اینفانتینو، رییس فیفا، فرستاده‌اند، از او خواستنه‌اند برای اینکه زنان ورزشکار افغانستانی بتوانند در میدان‌های ورزشی حضور پیدا کنند، باید اقدام‌های بیش‌تری انجام دهد.
روزنامه گاردین با نشر گزارشی در این مورد گفته است که قبل از این هم نامه‌ای توسط ملاله یوسف‌زی، برنده جایزه صلح نوبل و خالده پوپل، بنیان‌گذار تیم ملی زنان افغانستان، همراه با جولی الیوت، نماینده ساندرلند سنترال در مجلس بریتانیا، نوشته بود که آن را ۷۶ نماینده پارلمان بریتانیا و تعدادی از نمایندگان پارلمان استرالیا، پرتغال و ایتالیا نیز امضا کرده بودند.
به گفته‌ی جولی الیوت، باید از حق رقابت زنان ورزشکار افغانستانی و حق بازی فوتبال آنها محافظت شود. او در ادامه افزوده است: «حمایت همکارانم در مجلس و در سراسر جهان از این نامه نشان‌دهنده حمایت گسترده از زنان افغانستان چه در تبعید و چه آنهایی است که هنوز در آن کشور زندگی می‌کنند و برای آنان این حق را قایلند که شیوه زندگی‌شان را خودشان انتخاب کنند.»
جولی الیوت همچنان تأکید کرده است که فیفا باید برای حمایت از زنان ورزشکار افغانستان به منظور بازیافتن جایگاه‌شان در صحنه‌های جهانی، بیشتر تلاش کند.
این در حالی است که گروه تروریستی طالبان با رویکرد زن‌ستیزانه خود زنان را در چاردیواری خانه‌ها محصور و منزوی کرده و تمامی حقوق انسانی را از آنان گرفته است. در دو دهه‌ی اخیر و حاکمیت نظام جمهوری، افغانستان در عرصه ورزش رشد چشم‌گیری داشت و در این میان دختران ورزشکار افغانستانی که در با چالش‌های گوناگون اجتماعی و فرهنگی دست و پنجه نرم می‌کردند، توانسته بودند به رده‌های خوبی ورزشی دست پیدا کنند، رشته‌های رزمی یکی از رشته‌های بود که دست‌آوردهای زنان را بیشتر از هر بخش دیگر به خود اختصاص داده بود.
با سلطه‌ی دوباره گروه طالبان، تمامی تیم‌های ورزشی زنان در سطح ملی منحل شد و هیچ نماینده‌ای از افغانستان به مسابقات جهانی معرفی نشد. این گروه مخالفت خود را با ورزش زنان در هر سطح اعلان کرد و تمامی باشگاه‌های ورزشی متعلق به زنان را بستند و به زنان هشدار دادند به هیچ وجه حق ورزش کردن ندارند.
با سقوط دولت جمهوری، تیم ملی فوتبال زنان بزرگ‌سال افغانستان توانست به استرالیا منتقل شوند. آنها با حمایت تیم ملبورن ویکتوری، فعالیت‌های ورزشی خود را دوباره آغاز کردند و حالا نیز در رده‌ی هفتم لیگ منطقه‌ای قرار دارند. در کنار آن برخی از اعضای تیم ملی فوتبال جوانان نیز توانستند خود را به پرتغال و ایتالیا برسانند.
قبلاً دیدبان حقوق بشر با صدور بیانیه‌ای، از کمیته بین‌المللی المپیک خواسته بود تا زمانی که زنان و دختران افغانستان بتوانند دوباره آزادانه در ورزش‌ها و رقابت‌های بین‌المللی شرکت کنند، عضویت افغانستان به این کمیته را به حالت تعلیق درآورد.
در بیانیه همچنان آمده بود که هدف این کمیته مبارزه با تبعیض و نیز مشارکت برابر زنان و مردان در ورزش است و تیم‌های ورزشی مردان افغانستان که اکنون تحت کنترل گروه طالبان‌اند، اجازه شرکت در مسابقات بین‌المللی داده نشود.
دیده‌بان حقوق بشر در بیانیه خود آورده بود: «این نقض قوانین بین‌المللی حقوق بشر و هم‌چنین منشور المپیک است که فقدان تبعیض در ورزش را الزامی می‌کند. صدها ورزشکار زن به جای دست کشیدن از ورزش موردعلاقه خود، فرار از کشورشان را انتخاب کرده‌اند.»
با این همه کمیته فیفا می‌گوید: انتخاب بازیکنان برای تیم و تعیین نماینده یک کشور برای بازی‌های بین‌المللی یک مسأله داخلی است که مسؤولان هر کشور خود باید در مورد آن تصمیم بگیرند.
در دور اول حاکمیت طالبان که زنان دقیقاً مثل امروز اجازه ورزش، کار و تحصیل را نداشتند، کمیته بین‌المللی المپیک عضویت افغانستان را از اکتبر ۱۹۹۹ تا سال ۲۰۰۳ به حالت تعلیق درآورده بود. اما در دور دوم حاکمیت طالبان، طی بیش از یک سال گذشته، هنوز تیم‌های مردان افغانستان در بازی‌های جهانی شرکت می‌کنند.
علاوه بر آن، کمیته بین‌المللی المپیک هم در این مدت، با مدیران کمیته المپیک افغانستان که اعضای طالبان‌اند، در تماس مستقیم‌اند و از طریق طالبان، به دو هزار ورزشکار و متولی ورزشی به طور منظم کمک مالی می‌کنند. هرچند در مورد اینکه این پول‌ها دقیقاً به دست چه کسانی می‌رسد، هیچ مدرکی وجود ندارد.
