زهرا عارفی 29 ساله، دادستان تحقیق امنیت عامه در دادستانی استیناف ولایت دایکندی بود. او پس از محدودیت که طالبان برای زنان در باره کار کردن در نهادهای دولتی و غیر دولتی ایجاد کرد، بیکار و خانه نشین شد. اما او آرام ننشست، برای استقلالیت مالی و ایجاد زمینه‌ی اشتغال برای دیگران دست به ایجاد فارم مرغ در مرکز ولایت دایکندی زد.
زهرا دانش آموخته‌ی حقوق وعلوم سیاسی است. او همچنان از رشته نرسینگی سند فراغت دارد و فعال حقوق زن نیز بود. پس از تحولات سیاسی اجازه‌ی کار و فعالیت‌های مدنی از او گرفته شد. او نزدیک به یازده سال تجربه‌ی کار در بخش‌های اداری و مسلکی و فعالیت‌های مدنی را در ادارات دولتی با مشکلات اجتماعی و فرهنگی دارد.
از خانواده گرفته تا جامعه ده‌ها مانع سد راهش بود. خانواده‌اش مخالف تحصیل او در ولایت دیگر بودند. اما زهرا برای رسیدن به اهداف خود از همه‌ی آنها عبور کرد و تحصیلاتش را در ولایت دایکندی به اتمام رسانید و مصارف تحصیلاتش را از کار کردن در نهادهای مختلف تأمین می‌کرد. درمواردی خانواده‌اش نیز از او حمایت می‌کرد تا اینکه او به گونه‌ی تخصصی وارد محیط کار شد.
زهرا به نیمرخ می‌گوید: پس از فشارهای روانی و اقتصادی ناشی از تحولات اخیر به فکر خود اشتغالی و استقلالیت مالی افتاد و پس از بررسی نیازمندی‌های بازار تصمیم گرفت یک فارم مرغداری ایجاد کند.
او می‌گوید: «وقتی نیازمندی‌های بازار را ارزیابی کردم با توجه به شرایط اقتصادی مردم مرغداری می‌توانست بازار خوبی داشته باشد.زیرا پیشه‌وران مرغ‌های فارمی و یا گوشت شان را از کابل به دایکندی می‌آوردند که همیشه یا تغیرات هوا و نبود امکانات، نگهداری نمی‌شد و با کیفیت پایین و قیمت بالا به بازار عرضه می‌شد.
زهرا عارفی در حومه‌ای از شهر نیلی مرکز ولایت دایکندی یک حویلی کاه‌گلی را به کرایه گرفته وکارش را با وارد کردن چند مرغ تخمی از کابل شروع کرده است. او پس از فروش تخم مرغ به پرورش مرغ‌های گوشتی پرداخته و پس ازمدتی موفق به خریداری ماشین چوچه‌کشی شده است.
زهرا به نیمرخ گفت: «به آینده‌ی این اقدامم خوشبین هستم، هر تحولی که بیاید نگران از دست دادن وظیفه و تأمین درآمد خانواده خود نیستم.»
در کنار زهرا حداقل برای سه تن دیگر زمینه‌ی کار و کسب درآمد فراهم شده است. او با اندک پول دست داشته‌اش به حمایت خانواده و مقداری پول قرض توانسته این فارم را ایجاد کند و تا اکنون ششصد هزار افغانی برای سرپا کردن فارمش هزینه کرده است.
با وجود شرایط دشوار اقتصادی مردم نیز از او حمایت می‌کنند و کارش رونق گرفته است. خانواده‌های زیادی از او تخم مرغ، گوشت و چوچه می‌خرند.
زهرا به زنان و دختران که پس از محدودیت‌های طالبان بر کار و تحصیل زنان مایوس شده‌اند، در پیامی می‌گوید: زنان باید یاد بگیرند که محدودیت‌ها را به فرصت تبدیل کنند.
«پیامم به دختران این است که در شرایط سخت و بحرانی، محدودیت‌ها را باید تبدیل به فرصت کنیم و برای رشد و استقلالیت مالی خود تلاش کنیم، زیرا فقر به اندازه‌ی در حال گسترش است که مردم تنها به یک لقمه نان فکر می‌کنند. فعالیت‌های اقتصادی و کمک ما به یکدیگر می‌تواند فرصت‌های خوبی فراهم کند.»
زهرا همچنان می‌گوید: «ما نیاز نداریم که دیگران ما را کمک می‌کند یا نه، حمایت می‌کند یا نه؟ بلکه با اراده‌ی قاطع نظر به نیازمندی روز و نیازمندی مردم اقدام به خودکفایی و استقلالیت مالی خود فکر کنیم، همیشه یک راهی برای آغاز وجود دارد.»
زهرا در حالی اقدام به خوداشتغالی و تلاش برای استقلالیت مالی کرده است که پس از فرمان منع کار توسط رهبر نامریی طالبان، هیچ زنی در نهادهای دولتی، غیردولتی و حتا نهادهای بین‌المللی اجازه‌ی کار ندارند. تنها شماری معدودی از زنان برای کسب درآمد در عرصه‌ی تجارت زیر سلطه‌ی گروه تروریستی و زن‌ستیز فعالیت و کار می‌کنند درحالی‌که هیچ زن و دختری حق تحصیل وکار ندارند.
مسؤولان محلی طالبان به همکاری بنیاد آغا خان اخیراً نمایشگاه تولیدات زراعتی و صنایع دستی زنان را در دایکندی و بامیان به راه اندخته بودند تا حضور زنان درعرصه‌ی اقتصاد را به نمایش بگذارند. زنانی که حتا توان اجاره‌ی دکان برای فروش محصولات شان را ندارند.
دیدگاه‌ها 2
خیلی عالی، باید مواظب باشه ک دگه کس غیر از خودش وارد مرغداری نشوه.
زهرا جان موفق باشد از وقتی که سارنوال بود باهم معرفی شدیم دختر بی نهایت پرتلاش است.