پس از نشست دو روزه نمایندگان آمریکا و گروه تروریستی طالبان در دوحه، پایتخت قطر، رینا امیری، فرستاده ویژه آمریکا در امور زنان و حقوق بشر برای افغانستان در توییتی گفته است که «پس از اصرار گسترده افغان‌ها و مدافعان حقوق بشر به ضرورت تعامل مستقیم با طالبان» در این نشست اشتراک کرده است.
این ادعای خانم امیری با واکنش‌های گسترده شهروندان افغانستان، از جمله زنان، روزنامه‌نگاران و فرهنگیان مواجه شده است.
بسیاری از شهروندان افغانستان از طیف‌های مختلف اجتماعی، سیاسی و فرهنگی، ادعای فرستاده ویژه امریکا در امور زنان و حقوق بشر را «گمراه کننده» دانسته‌اند و او را متهم به «وارونه جلوه دادن واقعیت» کرده‌اند.
شهروندان افغانستان در واکنش به این توییت، خانم امیری را به ادعای «نادرست» و «دروغ» متهم کرده‌اند و می‌پرسند که این «اصرار گسترده برای تعامل با طالبان» از سوی چه کسانی صورت گرفته است؟
شمار زیادی از کنشگران اجتماعی، سیاسی و فرهنگی افغانستان از خانم امیری پرسیده‌اند که از کسانی‌که به «تعامل مستقیم با طالبان اصرار کرده‌اند» نام بگیرد و جامعه آماری خود را مشخص کند.
شهروندان افغانستان می‌گویند که تعامل با طالبان خواست شماری از لابی‌گران طالبان هستند و نه خواست جمعی میلیون‌ها نفر از مردم کشور در زیر سلطه‌ی گروه تروریستی طالبان با سرکوب، شکنجه، کشتار و فقر رو به گسترش، دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
نیمرخ در این گزارش ادعای خانم امیری را با سه نفر از چهره‌های برجسته‌ی زنان معترض افغانستان مطرح کرده است و از آن‌ها پرسیده است که آیا چنین اصراری از سوی زنان معترض وجود داشته است؟
«دروغ محض و استفاده ابزاری»
زنان معترض افغانستان می‌گویند که ادعای رینا امیری «دروغ محض» است و او همیشه از حقوق زنان افغانستان به صورت ابزاری و در راستای منافع آمریکا استفاده کرده است.
مونسه مبارز، از زنان معترض افغانستان می‌گوید که رینا امیری، تام وست و سایر نمایندگان آمریکا اصلا با جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان و سایر گروه‌های مخالف طالبان در تماس نیستند.
او می‌گوید که نمایندگان آمریکا، دفتر یوناما، اتحادیه اروپا و سایر نهادهایی بین‌المللی که «همسویی و تعامل» با طالبان دارند، «به هیچ عنوان با معترضین در تماس نیستند و خواست‌های معترضین را هیچ زمانی نپذیرفته‌اند.»
به گفته‌ی خانم مبارز، آمریکا و متحدانش به دلیل این‌که در تعامل با طالبان هستند «از آدرس‌های که علیه طالبان چه به‌گونه نظامی می‌جنگند و چه به‌گونه مدنی مبارزه می‌کنند، به هیچ عنوان خوش‌شان نمی‌آید، به هیچ عنوان حمایت نمی‌کنند و به هیچ عنوان مورد تأیید شان نیستند.»
وحیده امیری، یکی دیگر از زنان معترض افغانستان نیز می‌گوید که خانم امیری «با هیچ زن معترض و فعال جامعه مدنی افغانستان» گفتگویی نداشته است.
او می‌گوید که نماینده آمریکا در امور زنان و حقوق بشر بیاید ادعای خود را ثابت بسازد و بگوید که با چه کسی از زنان معترض صحبت کرده است.
این زن معترض افغانستان می‌گوید که «در حقیقت تعامل با طالبان خواست خود شان] آمریکایی ها[ است و این را می‌آیند به مردم افغانستان ربط می‌دهند و این‌گونه جلوه می‌دهند که مردم افغانستان از ما خواسته است که با طالبان گفتگو بکنیم.»
هدا خموش، یکی دیگر از زنان معترض افغانستان می‌گوید که در طول دو سال گذشته، زنان معترض افغانستان هیچ‌گاه نخواسته‌اند که بتوانند با «طالبان تروریست» تعامل بکنند.
او می‌گوید که هیچ زنی به تعامل با طالبان اصرار نکرده است، مگر آن عده از زنانی که «در پی لابی کردن برای طالبان در بیست سال گذشته و در دو سال گذشته بوده‌اند.»
خانم خموش می‌گوید که زنان معترض افغانستان «به صراحت به نمایندگی از تمام زنانی‌که در داخل افغانستان زجر و اجبار کشیده‌اند و ما صدای آن‌ها شده‌ایم و برای حقوق آن‌ها دادخواهی می‌کنیم، یاد می‌کنیم که در این اصرارهای که خانم امیری می‌گوید، سهم نداشته‌ایم و نخواهیم داشت.»
این زنان معترض افغانستان می‌گویند که تعداد اندکی از زنانی‌که برای طالبان لابی می‌کنند و بر اساس منافع اقتصادی و انجویی‌شان خواستار تعامل با طالبان هستند به هیچ عنوان نماینده زنان افغانستان نیستند و دیدگاه آن‌ها دیدگاه زنان و مردم افغانستان نیست.
«از طالبان خواستی نداریم»
زنان معترض افغانستان می‌گویند که آن‌ها از گروه تروریستی طالبان هیچ خواستی ندارند تا بر تعامل با این گروه «اصرار» کنند.
وحیده امیری می‌گوید که «ما از یک گروه تروریستی چه خواستی می‌توانیم داشته باشیم، جز این‌که حذف شان کنیم، جز از این‌که به مردم آگاهی بدهیم که بیایند در مقابل این گروه، باییستند.»
او می‌گوید که «من حقی از طالبان نمی‌خواهم، من واقعا از طالبان حق نمی‌خواهم. من از یک گروهی خونخوار، گروهی که به انسانیت نمی‌فهمد و بخاطر منافع خود و بخاطر این.که یک قوم در قدرت باشد، افغانستان را به وضعیت امروزی دچار کرده، چه توقعی می‌توانم داشته باشم؟»
او با اشاره به مسئله آموزش در زیر سلطه طالبان می‌گوید که «آیا ما می‌خواهیم حالا زنان را هم تروریست تربیت کنیم که از طالبان درس و مکتب بخواهیم؟»
خانم امیری می‌گوید، درست است که زنان معترض افغانستان در ابتدا خواستار بازگشایی مکاتب دخترانه بودند، اما خواست آن‌ها این بود که مکاتب بر اساس نصاب نظام جمهوریت بازگشایی شود، نه نصاب طالبان که ایدئولوژی این گروه را ترویج می‌کند.
مونسه مبارز می‌گوید، حتی زمانی‌که اتحادیه اروپا و یوناما از زنان معترض خواسته بودند که ما زمینه‌ی گفتگوی شما را با طالبان فراهم می‌کنیم، «ما گفتیم که ما هیچ نوع گفتگویی نداریم، موضوع مشخص است، شما از یک حکومت فراگیر، تحقق عدالت، حاکمیت قانون، برابری، انتخابات و مشارکت مردم حمایت کنید، سایر مشکلات خود به خود حل می‌شود.»
این زن معترض افغانستان تأکید می‌کند که «ما هیچ نوع سر گفتگو و دیالوگ با طالبان نداریم.»
«اوضاع افغانستان را منفی نشان ندهید»
مونسه مبارز در بخشی از صحبت‌هایش به نیمرخ گفت که خانم امیری به عنوان نماینده آمریکا، طالبان را «توجیه» و «سفیدنمایی» می‌کند.
او می‌گوید که «در شروع مبارزات]اعتراضات زنان علیه طالبان[ تعدادی از معترضین در نشست‌ها دعوت می‌شدند، به یاد دارم که خانم امیری به یکی از معترضین که قرار بود در یک جلسه صحبت بکند، تماس گرفته بود و برایش گفته بود که اوضاع داخل افغانستان را در این جلسه باید منفی نشان ندهی و ناامید کننده معرفی نکنی.»
خانم مبارز می‌گوید، در جلساتی که آقای تام وست در مورد وضعیت افغانستان حضور داشت، زمانی‌که زنان معترض سئوالات جدی مطرح می‌کردند او «یا جلسه را ترک می‌کرد یا می‌گفت که من فرصت ندارم به شما پاسخ بدهم.»
او می‌گوید که آقای تام وست به زنان معترض افغانستان در شماری از نشست‌های که سئوالات جدی مطرح می‌کردند، می‌گفت که «ما مسئول کشف یک افغانستان نوین برای شما نیستیم، کشور تان است، خود تان بسازید، در حالی که مسئول خرابی افغانستان، مسئول تباهی و بربادی افغانستان و مسئول فروش و تسلیم‌دهی افغانستان به یک گروه تروریستی هستند.»
خانم مبارز می‌گوید که «هیچ آدرسی از داخل افغانستان، از زنان معترض افغانستان، از فعالان افغانستان به رینا امیری نگفته است که به نمایندگی از ما برو با طالبان نشست برگزار کن و دیدار کن.»
او می‌گوید که «به هیچ عنوان از آدرس زنان افغانستان به هیچ‌کس وکالت داده نشده است که برود با طالبان بنشیند.»
