اعضای یک جنبش اعتراضی زنان گردهم آمده روی نام‌ها و عکس‌های یکتعداد از زنان به اصطلاح «فعال مدنی»، «فعال حقوق زن» و «مدافع حقوق بشر» خط قرمز می‌کشند و همصدا بلند می‌گویند «ما تحت هیچ شرایطی تعامل با طالبان را نمی‌خواهیم.»
این بانوان همه اعضای جنبش زنان عدالتخواه افغانستان هستند. آنها دیروز(سه‌شنبه، 17 اسد 1402 خورشیدی) در یک مکان سربسته تجمع کردند.
جنبش زنان عدالتخواه افغانستان این تجمع اعتراضی را به هدف آگاه ساختن جامعه جهانی از موضع «مخالفت» زنان معترض با برنامه «تعامل جهان با طالبان» برگزار کرده بودند.
اعضای این جنبش بر حضور یکتعداد از افراد به ویژه زنان در نقش «لابی‌گران طالبان» با ظاهر «فعال مدنی، فعال حقوق زن و مدافع حقوق بشر» نیز تأکید کردند.
جنبش زنان عدالتخواه افغانستان نشست‌هایی را که اخیرا در شهر دوحه، پایتخت قطر برگزار شده است، «نشست‌های لابی‌گران طالبان در پشت دروازه‌های بسته» خوانده و گفته است که این نشست‌ها به هدف مشروعیت بخشیدن به گروه تروریستی طالبان برگزار می‌شود.
در اعلامیه‌ای که جنبش زنان عدالتخواه افغانستان منتشر کرده است، تأکید شده که زنان و مردم افغانستان هیچ کسی را برای مذاکره با طالبان نماینده نفرستاده‌اند، بلکه آنها لابی‌گران طالبان هستند که با برگزاری چنین نشست‌های مرموزی خواهان تعامل با طالبان می‌شوند.
«لابی‌گران طالبان خود را به عنوان فعالان حقوق بشر، فعالان حقوق زنان و کنشگران اجتماعی معرفی کرده و نشست‌هایی را در پشت دروازه‌های بسته به هدف مشروعیت دادن و عادی کردن مذاکرات با طالبان برگزار می‌کنند که گویا مردم و زنان افغانستان این‌ها را به نمایندگی فرستاده‌اند تا با طالبان وارد گفتگو شوند.»
این جنبش اعتراضی زنان تأکید می‌کند که همه‌ی مردم به ویژه زنان افغانستان نه تنها که انگیزه‌ای برای مذاکره با طالبان ندارند بلکه هم‌اکنون منحیث گروگان تحت ستم این گروه تروریستی بند مانده‌اند.
«مردم و مخصوصا زنان در افغانستان به عنوان گروگان‌های این گروه تروریستی در جهنمی که این گروه تروریستی به وجود آورده، بند مانده‌اند.»
این زنان معترض گفته‌اند که مردم هرگز تعامل با طالبان را نمی‌پذیرند: «جنایت‌های این گروه قابل بخشش و قابل تحمل مردم نیست. مردم افغانستان به هیچ وجه تعامل با طالبان را نمی‌پذیرند.»
در اعلامیه افزوده‌اند که هرکسی با ادعای نمایندگی از مردم یا زنان افغانستان وارد «تعامل» با طالبان می‌شوند در واقع اعضای گروه طالبان استند که در لباس فعال مدنی و فعال حقوق زنان درآمده‌اند. «کسانی که خود را به عنوان نمایندگان مردم و فعالان مدنی جا زده‌اند نیز همان طالبان در لباس فعال مدنی و فعال حقوق زنان هستند.»
از نظر جنبش زنان عدالتخواه افغانستان راه حل بحران جاری در کشور نه تعامل با طالبان، بلکه تأمین یک نظم دموکراتیک مبتنی بر آرای مردم است.
«تنها راه حل بحران افغانستان ایجاد یک حکومت قانون‌مدار، پاسخ‌گو به مردم و مبتنی بر آرا و خواست تمام مردم افغانستان است.»
اعضای جنبش زنان عدالتخواه افغانستان در برنامه‌ی اعتراضی شان روی بنری خطاب به رینا امیری، نماینده ویژه ایالات متحده امریکا در امور زنان و حقوق بشر افغانستان نوشته‌اند «کسی که [پشت] درهای بسته با ناقضین حقوق بشر، مخصوصا حقوق زنان معامله‌گری می‌کند هیچگاه نماینده‌ی زنان افغانستان شده نمی‌تواند.»
واکنش‌های زنان معترض علیه «لابی‌گران طالبان» و بحث «تعامل» با طالبان پس از آن جدی شده است که طی دو ماه اخیر دست کم سه نشست با حضور نمایندگان امریکا، «لابی‌گران طالبان» و در آخرین مورد نشستی با حضور هیأتی از سوی گروه تروریستی طالبان در دوحه پشت درهای بسته برگزار شد.
رینا امیری، نماینده ویژه امریکا در امور زنان و حقوق بشر افغانستان پس از برگزاری نشست اخیر میان نمایندگان امریکا و طالبان نوشت که بنابر «اصرار گسترده افغان‌ها» پشت میز گفتگو با طالبان نشسته است.
اما زنان معترض و جامعه مدنی افغانستان با رد این ادعای خانم امیری گفتند که اگر اصرار از جانب افراد خاصی وجود داشته، آنها نمایندگان مردم و زنان افغانستان نیستند بلکه در حقیقت لابی‌گران طالبان هستند.
همچنین انتقاد بر این ادعای خانم امیری تشدید شد که چرا با وجود افزایش محدودیت‌های طالبان علیه زنان، جامعه جهانی برای ایستادن کنار زنان و مردم افغانستان، در پی توجیه تعامل و نزدیکی خود با طالبان هستند؛ در حالی که واضح‌ترین پیام مردم، به ویژه زنان و جامعه مدنی افغانستان این است که «تحت هیچ شرایطی تعامل با طالبان را نمی‌خواهیم.»
در حدود دو سالی که از سلطه‌ی استبداد طالبان و مبارزه و مقاومت زنان علیه این گروه می‌گذرد، اکثریت مطلق جنبش‌های زنان معترض آشکارا اعلام کردند که نه در پی اصلاح، بلکه خواهان «سرنگونی» گروه تروریستی طالبان هستند.
