شهروندان افغانستان مقیم شهر کلگری کانادا در آستانه‌ی دومین سال تسلط گروه تروریستی طالبان، با برگزاری یک تجمع اعتراضی خواستار پایان دادن به تعامل با این گروه شدند و آن را به معنی به رسمیت شناختن تروریسم دانستند.
در این تجمع اعتراضی که دیروز(یک‌شنبه، ۲۲ اسد) برگزار شد، شماری از فعالان حقوق زن، فعالان حقوق بشر، فعالان مدنی و شخصیت‌های فرهنگی افغانستان مقیم شهر کلگری، اشتراک کرده بودند.
جمله عزیزی، از برگزارکنندگان این گردهمایی به نیمرخ گفت که فعالان حقوق بشر، شخصیت‌ها و چهره‌های فرهنگی به صورت خودجوش در این گردهمایی جمع شدند و به “طاعون طالبان” در افغانستان و محدودیت‌های این گروه بر حقوق زنان و دختران، اعتراض کردند.
او افزود که در این برنامه افرادی از تمام اقوام و اقشار افغانستان حضور داشتند و به صورت یک‌صدا علیه طالبان و محدودیت‌های این گروه علیه شهروندان افغانستان، اعتراض کردند.
عزیز رفیعی، رئیس مجتمع جامعه مدنی افغانستان در این همایش اعتراضی، ۱۵ آگست سال ۲۰۲۱ میلادی را سیاه‌ترین روز در تاریخ افغانستان دانست و گفت که “هیچ روزی به این سیاهی در تاریخ افغانستان تا به حال ثبت نشده است.”
او افزود که امروز ما “بزرگترین فاجعه‌ی قرن” و “بزرگترین فاجعه‌ی تاریخ بشریت” را بر ملت مظلوم افغانستان مشاهده می‌کنیم و جهان در برابر آن “نظاره‌گر” است.
آقای رفیعی گفت که افغانستان زادگاه شخصیت‌های چون ابوعلی سینای بلخی، خوشحال ختگ، پیر روشان و بزرگترین نوابغ مشرق زمین است، اما امروز در زیر سلطه‌ی یک گروه “نادان و جاهل” قرار گرفته که “هیچ تصوری از جهان امروزی” ندارد.
به گفته‌ی آقای رفیعی، طالبان حتی تصور درستی از “دین خودش، حتی از قرائت‌ها و پندارها و تفسیر‌های دینی خودش” ندارد.
صدیق‌الله توحیدی، فعال رسانه‌ای و خبرنگار پیشکسوت افغانستان در این گردهمایی گفت که در ۱۵ آگست سال ۲۰۲۱، افغانستان بر اثر “یک معامله خاینانه” به گروه طالبان تسلیم داده شد.
او افزود که با تسلط طالبان بر افغانستان، تمام روندهای عادی زندگی شهروندان کشور “متوقف” شده است.
به گفته‌ی آقای توحیدی، با تسلط طالبان بر افغانستان بیشترین آسیب را زنان و دختران متحمل شدند و افزود که امروز افغانستان یگانه کشوری در جهان است که دختران اجازه ندارند به مکتب و دانشگاه بروند و شامل حیات اجتماعی شوند.
آقای توحیدی گفت که برخلاف گذشته، این‌بار زنان در برابر ظلم ایستادند و شعار نان، کار و آزادی را در جاده‌های کابل، مزارشریف، هرات و سایر شهرها سر دادند.
او افزود که زنان با دستان خالی و شعارهای عدالت‌خواهانه به جاده‌ها بیرون شدند اما از سوی طالبان با “شکنجه، تجاوز، زندان، تهدید و توهین” مواجه شدند.
به گفته‌ی آقای توحیدی، ده‌ها زن و دختر معترض افغانستان توسط گروه تروریستی طالبان زندانی، شکنجه و مورد آزار و اذیت قرار گرفته است اما جهان در برابر آن خاموش مانده است.
او گفت: “جهانی که ادعا می‌کرد که حامی دموکراسی و حقوق بشر در افغانستان است، امروز افغانستان را، دختران افغانستان را، زنان و مردان افغانستان را فراموش کرده و فکر می‌کند که با این گروه مستبد، متحجر و تروریست باید کنار آمد.”
آقای توحیدی تاکید کرد که اگر قرار باشد جهان با طالبان کنار بیاید، باید با القاعده که مسئول جنایات در امریکا است، نیز کنار بیاید؛ زیرا فرقی میان القاعده، داعش، طالبان و بوکوحرام نیست.
محمد الیاس مدنی، استاد سابق دانشگاه نیز در این گردهمایی سخنرانی کرد و بر تامین حقوق زنان و عدالت در افغانستان تأکید ورزید.
در پایان این همایش، قطعنامه‌ی شش ماده‌ی معترضان به خوانش گرفته شد که در آن خواست‌ها و مطالبات آن‌ها از جامعه‌ی جهانی مطرح شده است.
معترضان در قطعنامه‌ی خود گفته‌اند که ما از سازمان ملل متحد و جامعه‌ی جهانی “مصرانه” می‌خواهیم که توافقنامه‌ی که بر اساس آن طالبان بر کشور ما حاکم و معافیت دریافت کردند، لغو شود.
آنان همچنین در این قطعنامه، هرگونه تعامل با گروه تروریستی طالبان را به رسمیت شناسی تروریسم دانسته‌اند و خواستار جلوگیری از آن شده‌اند.
علاوه بر این، آن‌ها خواستار همکاری جامعه‌ی جهانی با مردم افغانستان برای ایجاد یک دولت مشروع و مردمی و افزایش فشارها بر گروه طالبان برای رفع محدودیت‌ها علیه زنان شده‌اند.
معترضان از تمام کشورهای جهان، به ویژه دولت کانادا خواسته‌اند که زمینه‌ی دسترسی به بورس‌های تحصیلی را برای زنان و دختران افغانستان فراهم کنند و آنان را در چنین برنامه‌هایی در اولویت قرار دهند.
در قطعنامه معترضان در شهر کلگری کانادا آمده است که طالبان “عاملان آپارتاید جنسیتی” در افغانستان هستند و جهان باید بر این گروه، همانند دیگر جنایت‌کاران، تحریم‌های جدی و واقعی وضع کنند.
شهروندان کشور امسال در آستانه‌ی دومین سال تسلط گروه تروریستی طالبان بر افغانستان، اعتراضات گسترده را علیه سیاست‌های این گروه در سراسر جهان آغاز کرده‌‌اند.
گروه تروریستی طالبان از زمان تسلط دوباره بر افغانستان، تمام آزادی‌های اساسی زنان و دختران را از بین برده‌اند و متهم به نقض گسترده حقوق بشر و اعمال “آپارتاید جنسیتی” هستند.
