گروهی از زنان معترض اعضای ائتلاف مستقل جنبش‌های اعتراضی در ولایت‌های کندز، بدخشان و تخار در اعتراض به تداوم خشونت و سرکوب زنان معترض از سوی طالبان، با صدور قطعنامۀ مشترک تأکید می‌کنند که صدای آزادی و عدالت‌خواهی زنان با دستگیری معترضان سرکوب نمی‌شود.
این زنان می‌گویند: سازمان‌های حقوق‌بشری در برابر فعالان حقوق زن که به جرم بلند کردن صدای اعتراض در بند کشیده شدند باید اقدامات عملی روی دست گرفته و سکوت خود را بشکنند.
در قطعنامه آمده‌است: «گروه طالبان با تکرار تاریخ تیرۀ خود، نه تنها از مرزها و حدود حقوق بشر عبور کرده‌اند، بلکه اقدامات تاریک و خشونت‌آمیز خود را به جهان اعلام کرده و از ارتکاب هیچ نوع جنایت و خیانت در برابر زنان دریغ نورزیدند.»
زنان معترض، سازمان‌های حقوق‌بشری را در برابر زنان زندانی به سکوت و حمایت غیر مستقیم از طالبان متهم کردند.
در این مورد در قطعنامه آمده‌است: «از سکوت نهادها و سازمان‌های حقوق‌بشری ناراحت و اندوهگین شده‌ایم. این سکوت خود به گونه‌ای غیر مستقیم حمایت از طالبان پنداشته می‌شود، ما زنان معترض افغانستان از این وضعیت به‌شدت ناراضی هستیم.»
ائتلاف مستقل جنبش‌های اعتراضی همچنان گفته است: «آن‌چه را که طالبان باید درک کنند این است که با بازداشت زنان شجاع و مدافعین حقوق زن و حقوق‌بشر در افغانستان، نمی‌توانند صدای آزادی و عدالت را خاموش و سرکوب نمایند. بلکه این صدا به نحوی بلندتر و استوارتر از گذشته فریاد خواهد زد. ما از همۀ دوستداران آزادی و آنانی که به آزادی اعتقاد دارند، خواستار هم‌دلی، هم‌راهی و اقدام برای آزادی تمام فعالان حقوق‌بشر و حقوق زن از بند طالبان هستیم. از شما خواهش می‌کنیم که سکوت نکرده و زنان افغانستان را فراموش نکنید.»
این اعتراضات در حالی است که چهار فعال حقوق زن، ندا پروانی، ژولیا پارسی، منیژه صدیقی و پریسا آزاده به دلیل اعتراضات مدنی علیه سیاست‌های زن‌ستیزانۀ گروه تروریستی طالبان در بند استخبارات این گروه به‌سر می‌برند و تلاش‌ها برای رهایی آنان بی‌نتیجه بوده است.
