کمیسیون حقوق بشر، جامعهی مدنی و امور زنان مجلس نمایندگان و گروه پارلمانی کاکس زنان افغانستان در خبرنامهی از ارسال نامهی به تاریخ (3 سنبله1399) به کانگریس آمریکا خبر دادهاند.
در این خبرنامه آمده است که کمیسیون حقوق بشر، جامعهی مدنی و امور زنان شورای ملی و گروه پارلمانی کاکس زنان افغانستان، نگرانیهای شهروندان افغانستان به ویژه زنان را در بارهی شروع مذاکرات صلح با گروه طالبان به خانم نانسی پلوسی رییس مجلس نمایندگان و آقای مایکپنس رییس سنای ایالای متحدهی امریکا بیان کردهاند.
آنان گفتهاند که صلح و ثبات آرزوی دیرینهی مردم افغانستان است. افغانستان امروز با افغانستان دیروز فرق زیاد دارد. علیرغم مشکلات موجود، ما به پیشرفتهای چشمگیری در زمینههای حقوق بشر، حقوق زنان، آزادی بیان، حقوق اقلیتها، مشارکت سیاسی و مدنی همه اقشار جامعه، نظام مردمسالار و ساختار اداری مدرن داشتهایم. نمیخواهیم هیچ یک از این پییشرفتها از دست برود و نظام جمهوریت و مردمسالار غیر قابل برگشت است. زنان نقش معنادار در جریان مذاکرات و اتخاذ تصمیمهای صلح داشته باشند.
در این نامه آمده که پیچیدگی اوضاع داخلی و دخالت بیرونی سبب شده است تا زمینهی رشد و سربازگیری گروههای هراسافگن چون: شبکهی حقانی، داعش، القاعده، جیش محمد، جنبش اسلامی ازبیکستان، الکتبه و دیگر گروههای تروریستی فراهم شود. ادامهی این وضع منجر به بیثباتی بیشتر افغانستان و منطقه میشود.
این نامه تأکید میکند که مردم افغانستان و نیروهای امنیتی این کشور در خط مقدم نبرد قرار دارند و در این راه قربانیهای بیشمار دادهاند. از کانگریس امریکا خواستهاند تا روند خروج نیروهای ناتو مسؤولانه و مطابق یک جدول زمانبندی شده صورت گیرد. همچنان از هر دو اتاق کانگریس از جریان مذاکرات صلح نظارت جدی داشته و از شفافیت این روند مطمین شوند.
این نامه در حالی فرستاده میشود که امریکا تلاش دارد تا حکومت افغانستان و طالبان به صلح دست یابند. چگونگی و پیامد این صلح برای مردم افغانستان مبهم و ناروشن است. شهروندان کشور انتظار داشتند که در آستانهی گفتوگوهای صلح میبایست خشونتها کاهش و آتشبس سراسری برقرار میگردید. اما چنین نشده است و تحرکات دو طرف افزایش یافته است. آنچه که تأثیر منفی بر روند گفتوگوها خواهد گذاشت.
