در روز هشتم می 2021، جهان شاهد یک حمله خونبار بر متعلمین دختر در مکتب سید الشهدای دشت برچی کابل بود. بیشتر از 90 نفر در این حمله شهید و اضافه تر از 150 نفر زخمی شدند. بیشتر قربانیان متعلمین دختر بودند که بعضی از آنها مفقودند و حال تعدادی از زخمی ها نیز بسیار وخیم است.
این حادثه فقط یک مثال از ده ها مورد قتل عام تروریستی است که در سال های اخیر هزاره ها را مورد هدف قرار داده است. در این مدت، هزاره ها به علت نژاد و مذهب شان از سوی گروه های تروریستی مختلف در سراسر افغانستان، مورد حملات متعدد قرار گرفته اند که نشان دهنده وقوع نسل کشی هزاره ها در افغانستان است. گروه های تروریستی به شمول داعش و طالبان مکررا مسولیت این حملات مرگبار را بر عهده گرفته و علنا اعلام کرده اند که هزاره ها را مورد هدف قرار می دهند. متاسفانه حکومت افغانستان بارها در جلوگیری از چنین حملاتی ناکام بوده و در برخی موارد، انگیزه اش برای جلوگیری از چنین حملاتی بر مردم هزاره، زیر سوال است. حکومت افغانستان حتی به لزوم تدوین پلان امنیتی مشخص برای حفاظت از هزاره ها و جلوگیری از حملات بعدی اعتقادی ندارد. این موضوع یکی از مصادیق روشن بی تفاوتی حکومت افغانستان درباره تامین امنیت هزاره ها است.
ما معتقدیم که وضعیت اسف بار امنیتی هزاره ها، بخشی از تبعیض سیستماتیکی است که علیه آنها در افغانستان جریان دارد. بی تفاوتی در مقابل امنیت هزاره ها و تبعیض سیستماتیک علیه آنان در پلان های اقتصادی و زیربنایی حکومت افغانستان، نگرانی ها را درباره وضعیت فعلی و آینده مردم هزاره در افغانستان افزایش داده است.
علاوه بر آن در سال های اخیر، موضع گیری ها و اقدامات نفرت انگیز علیه مردم هزاره در همه سطوح و حتی از سوی مقامات ملکی و نظامی حکومت افغانستان، افزایش یافته است. بنابراین اگر حملات تروریستی ادامه دار به مردم هزاره، بی تفاوتی حکومت به چنین حملات، وضعیت فعلی امنیتی در افغانستان، خروج نیروهای بین المللی و ناتو، سقوط احتمالی حکومت مرکزی و شروع مجدد جنگ داخلی مورد محاسبه قرار نگیرند، خطر وقوع نسل کشی مجدد مردم هزاره، بسیار محسوس و جدی خواهد شد.
هر چند حمله اخیر توسط نهادهای مهم بین المللی مانند شورای امنیت سازمان ملل متحد و همچنین توسط شخصیت های مذهبی و سیاسی از سراسر جهان محکوم شده است، اما فقط محکومیت جهانی این حادثه تروریستی بدون اقدام عملی، تضمینی برای تغییر وضعیت وخیم هزاره ها در افغانستان به وجود نمی آورد، بنابراین ما مظاهره کنندگان از سازمان های بین المللی، سازمان ملل متحد، شورای امنیت، دولت های عضو پیمان ناتو، اتحادیه اروپا، کشورهای مستقل جهان و از همه مهمتر از دولت، پارلمان، احزاب سیاسی، سیاستمداران و مردم اتریش می خواهیم تا اقدامات عاجل را در جهت تحقق موارد ذیل روی دست گیرند:
1- حملات به هزاره ها را به عنوان ” نسل کشی” به رسمیت شناخته، شرایط خاص و در خطر بودن مردم هزاره را درک کنند. بیشتر حملات متعددی که به قتل عام هزاره ها منجر شده، در رسانه های بین المللی انعکاس یافته اند اما هیچ کدام از آنها ( و نه هم به صورت مجموعی) هنوز توسط سازمان های بین المللی و دولت ها به عنوان نسل کشی به رسمیت شناخته نشده اند. این موضوع، هزاره ها را در یک حالت سیه روزی قرار داده و به درد ها و غم های آنان افزوده است. به رسمیت شناخته شدن نسل کشی، موضوع را مورد توجه عمومی جهان قرار داده و امیدها را برای متوقف شدن نسل کشی هزاره ها زنده می کند.
2- جامعه جهانی و سازمان های بین المللی اقدامات عاجل و موثر را در جهت حمایت از مردم هزاره در افغانستان روی دست بگیرند. خروج نیروهای بین المللی، گسترش ناامنی ها و ناتوانی حکومت افغانستان، نگرانی ها را در مورد نسل کشی هزاره ها افزایش داده است. به علت نژاد، مذهب و شرایط جغرافیایی محل زندگی، هزاره ها هدف آسانی برای گروه های تروریستی هستند. بنابراین اقدامات عاجل حمایتی از آنان، یک ضرورت انسانی است.
3- اعمال فشار بر حکومت افغانستان به منظور انجام وظایفش در مورد حمایت از مردم هزاره در مقابل حملات تروریستی. متاسفانه علی رغم حملات متعدد مرگبار بر هزاره ها، حکومت افغانستان هیچ اقدامی برای حفاظت از آنها انجام نداده است، حتی برخی گروه های تروریستی در حکومت افغانستان نفوذ کرده و حملات تروریستی را انجام داده اند. همچنان موضع گیری های نرم و مهربانانه برخی مقامات عالی رتبه حکومت افغانستان در مقابل طالبان و حتی تلاش آنان برای مشروعیت بخشی به گروه های تروریستی، باعث عدم اعتماد بیشتر به انگیزه ها و اقدامات حکومت شده است. به همین علت است که جامعه جهانی باید حکومت افغانستان را به خاطر انجام وظایفش در مقابل شهروندانش، تحت فشار قرار داده و بر تطبیق آن نظارت نماید.
عکس‌هایی از جریان گردهمایی، فرستنده: محمد رفیعی
