زنان معترض در کابل و شماری از ولایتهای کشور در پیوند به فرمان گروه طالبان مبنی بر ممنوعیت حقوق کار و تحصیل زنان اعتراض کرده و خواهان جلوگیری از آپارتاید جنسیتی در افغانستان شدهاند.
این معترضان میگویند که زنان در افغانستان به خاطر جنسیتشان از حقوق اساسی به ویژه کار و تحصیل محروم شدهاند.
زنان معترض تأکید دارند که جامعه جهانی باید جلو تطبیق آپارتاید جنسیتی توسط گروه تروریستی طالبان در افغانستان را بگیرند و دفتر سیاسی طالبان در قطر را ببندند.
جنبش زنانه «تیم مکتبساز جنبش زنان عدالتخواه افغانستان» روز یکشنبه، ۱۸ جدی ۱۴۰۱ خورشیدی در مکان سربستهای در کابل گردهم آمدند و ضمن محکوم کردن فرمان ممنوعیت زنان از حق کار و تحصیل، شدت تنفر و انزجار شان از طالبان را به نمایش گذاشتند.
این زنان با نشر ویدیویی در شعارهای اعتراضی میگویند: «ما طالبان را نمیخواهیم» و «زنان افغانستان، طالبان را به رسمیت نمیشناسند» و همچنان «به رسمیت شناختن طالبان لکهی ننگ به پیشانی جهان است.»
زنان معترض تیم مکتبساز از جامعهی جهانی خواستهاند که از لابیگری و سفیدنمایی گروه تروریستی طالبان دست بردارد.
گروهی از زنان معترض به نام «جمعیت زنان مقاوم افغانستان» نیز در یک گردهمایی اعتراضی در کابل از مردم افغانستان خواستهاند که برای تحقق حق کار و تحصیل زنان در برابر طالبان بایستند.
این زنان در پلاکارتهایی شعار «از خانه تا خیابان برای سرنگونی طالبان» را به دست گرفته میگویند: «ما به جرم زن بودن از حق کار محروم شدهایم.»
یکی از زنان معترض در پلاکارتی که به دست گرفته میگوید: «من تنها نانآور خانوادهی خود هستم اما به جرم زن بودن حق کار را ندارم.» یکی دیگر از زنان معترض میگوید: «من یک کارمند دولتی هستم، اما به جرم زن بودن حق کار را ندارم.» و یکی از این بانوان معترض میگوید که او متعلم مکتب است اما به جرم دختر بودن اجازهی رفتن به مکتب را ندارد.
زنان معترض جمعیت زنان مقاوم افغانستان از مردم میخواهند که به کارزار اعتراضی آنان بپیوندند.
در همین حال، گروهی از زنان معترض به نام «جنبش زنان تخار» نیز در یک راهپیمایی اعتراضی در ولایت تخار در برابر طالبان دست به اعتراض زدند.
جنگجویان گروه تروریستی طالبان مانع راهپیمایی این بانوان شدند و زنان را با خشونت و توهین مجبور کردند به خانههایشان برگردند.
در نوار ویدیویی که از سوی زنان معترض جنبش زنان تخار منتشر شده است آنان شعارهای «نان، کار، آزادی» و «تحصیل حق ماست» و نیز شعار «عدالت عدالت» سر میدهند.
اعضای جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان در ولایتهای بدخشان، بامیان و تخار نیز در گردهماییهای اعتراضی جداگانه در مکانهای سربسته، روی تصاویر رهبران طالبان خط کشیدند و سپس عکسهای رهبران طالبان را پاره کردند و شعار «نان، کار، آزادی» و «تحصیل برای همه یا هیچکس» سر دادند.
اعضای جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان میگویند با صدور فرمان ممنوعیت زنان از کار، فقر نیز گسترش یافته است و اکثر زنان مجبور شدهاند دست به تگدیگری بزنند.
این زنان همچنان از جامعه جهانی میخواهند که جلو آپارتاید جنسیتی طالبان در افغانستان را بگیرند.
گروه دیگری از زنان معترض عضو جنبش زنان عدالتخواه در ولایت غزنی نیز در برابر طالبان دست به اعتراض زدند.
این بانوان روز جمعه، شانزدهم جدی در یک مکان سربسته دور هم جمع شده و با شعارهای «ما طالبان را نمیخواهیم» و «دفتر معاملات ننگین طالبان و امریکا در قطر باید بسته شود» خواهان اقدام عملی جامعه جهانی برای حمایت از زنان افغانستان در برابر گروه طالبان شدند.
این زنان معترض با ارسال پیام و ویدیوهایی به نیمرخ تأکید میکنند که به رسمیت شناسی طالبان یک لکهی ننگ بر پیشانی جهانیان خواهد بود.
این در حالی است که جنبشهای اعتراضی زنان پس از سرکوب اعتراضهای خیابانی توسط طالبان، گردهماییهای اعتراضیشان را به مکانهای سربسته برده، اما سازمان استخبارات گروه طالبان همچنان در تلاش برهم زدن اعتراضهای مدنی در مکانهای سربسته اند.
چند روز قبل افراد استخبارات گروه تروریستی طالبان در دشت برچی در غرب کابل، به خانهی یکی از دختران معترض عضو یک سازمان اعتراضی هجوم بردند و سلطانعلی ضیایی، مسئول «سازمان اجتماعی روزنه امید افغانستان» را از تجمعی که برای تعیین رهبری این سازمان برگزار شده بود با خود بردند و دختران عضو این سازمان را نیز به مرگ تهدید کردهاند.
همکاران علی ضیایی میگویند «او هیچ جرمی ندارد و به جز یک پدر بیمار در بستر، کسی دیگری هم ندارد، او فقط برای حق کار و تحصیل زنان در کنار زنان معترض ایستاده بود.»
این اعتراضهای مدنی زنان علیه طالبان برای به چالش کشیدن آپارتاید جنسیتی در حالی برگزار میشود که در آخرین فرمان طالبان، زنان و دختران از رفتن به آموزشگاهها و دانشگاهها منع شدهاند و به نهادهای غیردولتی نیز دستور دادهاند که زنان را از کارشان اخراج کنند.
این فرمان طالبان در قبال زنان، واکنشهای گستردهای را به همراه داشته اما جامعه جهانی تا هنوز اقدام عملی را در واکنش به این فرمان طالبان برای اعادهی حقوق اساسی و آزادیهای مدنی زنان روی دست نگرفته است.
