تنهایی پس از ویروس کرونا ختم نخواهد شد

ترجمه: حافد عظیم‌یار

منبع: CNN

لینک گزارش اصلی: https://edition.cnn.com/2021/04/17/us/loneliness-epidemic-covid-wellness-trnd/index.html

 پس از ویروس همه گیر کرونا وقتی‌که جهان به حالت عادی برگشت، در زندگی شنان کالی هیچ تغییری نیامد، او هنوز از خانه‌اش در کالیفرنیا کار می‎کند و دو دختر دانشگاهیش تصمیم به ازدواج دارند. کالی به عنوان یک زن 54 ساله که هر لحظه احساس تنهایی و افسردگی می‌کند، بیشتر در مورد صمیمیت و  ارتباطات عاطفی فکر می‎کند. او به سی ان ان گفت: «پس از کرونا حتی حالا که من و اعضای خانواده‌ام واکسن زده‌ایم، با هیچ کسی در ارتباط  نیستیم.»

کالی تنها نیست اما احساس تنهایی می‎کند

گزارش‌ها در سال 2018 نشان می‎دهد که تقریبا نصف مردم امریکا تحت فشارهای روانی و افسردگی قرار می‌گیرند. تحقیقات نشان می‎دهد، در جریان انتشار ویروس کرونا از سه نفر حتما یک فرد به صورت جدی دچار معضل افسردگی بودند. بعضی کارشناسان می‎گویند که قبل از انتشار ویروس کرونا، افسردگی برای امریکایی‌ها یک معضل بود. حالا که قرنطینه برداشته شده، موانع در دیدارهای فیزیکی نیست، ولی هنوز هم مردم احساس تنهایی می‌کنند، این معضل تنها با ارتباطاتی مانند دعوت نان شب قابل حل نیست، بلکه یک مشکل پیچیده و عمیق فرهنگی است که به این سادگی قابل حل نیست.

دلیل افسردگی و احساس تنهایی در هر فرد متفاوت است

 قرنطینه‌ای که به خاطر جلوگیری از ویروس کرونا اعمال شده بود، متفاوت از تنهایی فردی است. انزوا یک مفهوم عینی و کمی است که کمتر سر و کار داشتن با اجتماع گفته می‌شود؛ اما تنهایی یک احساس است، وجود فیزیکی ندارد، ممکن است فرد با اجتماع سر و کار داشته باشد ولی احساس تنهایی کند. جولیان هولت لونستاد، استاد روانشناسی و علوم عقلی و عصبی در دانشگاه بریگام یانگ به سی ان ان گفت: «تنهایی بیشتر یک احساس ذهنی و ناراحت‌کننده است، تنهایی اغلب به عنوان اختلاف بین وضعیت واقعی فرد و وضعیت مطلوب که فرد خواهانش است، می‎باشد و از آن‌جایی که تنهایی یک احساس است؛ اما نسبت به هر فرد تفاوت دارد. این بیماری از خانه، محل کار یا محل تحصیل آغاز شود، ممکن است، جوانان و سالمندان هر کدام به گونه متفاوت تجربه‌اش کنند و تحت تاثیر احساس‌شان قرار می‌گیرند و در محل کار و زندگی‌شان گوشه‌گیری و حاشیه‌نشینی را اختیار می‌کنند.»

شنان کالی پنج سال پیش طلاق گرفته بود و پس از آن دریافت که کم کم ارتباطات عاطفیش از بین می‌رود. وی گفت: «من ده سال کنار افرادی زندگی کردم که خیلی احساس نزدیکی داشتیم؛ اما حالا حس می‌کنم، دیگر رابطه‎ای وجود ندارد. هیچ چیز وجود ندارد»، چه اتفاقی افتاده؟ «ما رابطه کاملا صمیمی و عاطفی با هم داشتیم ولی حالا آن احساس و رابطه وجود ندارد. این کمبود‌ها باعث شده که کالی احساس تنهایی کند. او گفت: «به باور من این به خاطر عدم صمیمت می‌باشد.»

 افرادی که تنها هستند روابط بسیار کمی دارند یا روابط عمیق کافی با دیگران ندارند ، تنهایی یک بیماری جدی است که تاثیر زیان‌بار بر صحت دارد.

تحقیقات هولت-لونستاد ثابت کرد که انزوا و تنهایی اجتماعی از عوامل مرگ زودرس است.

در واقع، تنهایی به اندازه کشیدن حداکثر 15 نخ سیگار در روز کشنده است و افرادی که دارای پیوندهای اجتماعی خوب هستند، 50 درصد کمتر از افرادی که دارای ارتباطات اجتماعی کمتری هستند، در طی یک دوره زمانی مشخص می‌میرند.

هولت-لونستاد گفت: «ما باید بدانیم که این یک مسئله صحی است. این معضل فقط مربوط به بهزیستی عاطفی ما نیست.»  

فای بوند البرتی Fay Bound Alberti  تاریخ‌دان فرهنگی و محقق (آینده و نوآوری) در انگلستان در دانشگاه یورك‌، كتابی به نام «زندگی‌نامه‌ی از تنهایی» نوشت كه تاریخ تنهایی را به عنوان یك پدیده مدرن‌، فرهنگی-اجتماعی ترسیم می‌كند.

وی گفت: «استفاده از روش پزشکی برای درمان تنهایی باعث نادیده گرفته شدن زمینه‌های اجتماعی و تاریخی تنهایی می‌شود.»  او به سی ان ان گفت: «این بیماری به عنوان یک معضل شمرده می‌شود که نمی‌توانیم آن را کنترل کنیم، باید بدانیم که تنهایی حتما دلیل اجتماعی و فرهنگی در جامعه دارد.»

آلبرتی گفت که بیش از حد درمان دارویی این بیماری می‌تواند منجر به حل مقطعی این بیماری شده و یک راه‌حل مناسب برای همه شود که می‌تواند بیشتر از اینکه مفید واقع شود، زیان‌بار گردد.

وی افزود، «ما امور پیرامون خود را همچون داروی درمان تنهایی خود می بینیم در حالی که داروی تنهایی فقط به علاج نشانه های بیماری می پردازد و نه عوامل آن.»

از نظر آلبرتی ، دلایل تنهایی را می‌توان به یک فردگرایی متداول در فرهنگ‌های غربی مرتبط دانست که با سکولاریسم و ​​صنعتی‌سازی در قرن نوزدهم به وجود آمد.

او گفت: «این یک تاریخ پیچیده اجتماعی با عواقب بیولوژیکی است به همین دلیل، به راه‌حل‌های بی‌شماری نیاز دارد.»

در برابر این معضل همه گیر همه با هم باید مقابله کنیم

تا هنوز این آشکار نشده است که قرنطینه به خاطر ویروس کرونا چه تاثیر بر انزواطلبی در امریکا گذاشته است.

هولت لونستاد اظهار داشت: «مطالعات زیادی برای سنجش تأثیر  قرنطینه در سال گذشته بر تنهایی افراد انجام شده است که نتایج متفاوتی داشته است که به راحتی می‌توان گفت، میزان تنهایی شهروندان در بهترین حالت ثابت و بدون تغییر است و در بدترین حالت به طرز چشم‌گیری افزایش یافته است.»

شنان کالی می‌گوید: «او پس از قرنطینه به علت ویروس کرونا برای مبارزه با افسردگی و تنهایی که دچار شده است، مبارزه می‌کند.» وی گفت: «هنگامی که مردم در مورد برداشتن قرنطینه صحبت می‌کنند‌، این باعث می‌شود من درک کنم، چگونه می‌خواهم، یک بار دیگر با تلاش کارم را شروع کنم.»

کالی گفت: «او یک فعال اجتماعی است – کسی که به طور طبیعی به دنبال فعالیت‌های اجتماعی است و این کمک می‌کند که این خلاء را با چنین فعالیت‌هایی پر کنم. گرچه روش‌های زیادی برای پر کردنش وجود دارد؛ اما کارشناسان در مورد این روش اتفاق نظر دارند. این کار فقط با صحبت کردن در مورد آن شروع می‌شود.»