گیسو ارزگانی
هم‌زمان با فرا رسیدن هشتم مارچ روز جهانی هم‌بستگی زنان، فعالان حقوق زن و جنبش‌های اعتراضی زنان طی گردهمایی‌هایی اعتراضی جداگانه در کابل، تهران و اسلام‌آباد با صدور بیانیه از جهانیان خواستند که در کنار زنان افغانستان ایستاده، مبارازت مدنی زنان علیه گروه تروریستی طالبان را حمایت کنند و طالبان را به دلیل ارتکاب جنایت علیه بشریت، زن‌ستیزی و ارتکاب آپارتاید جنسیتی محاکمه و رژیم این گروه را سرنگون کنند.
جنبش تحول تاریخ زنان افغانستان طی یک گردهمایی اعتراضی گفته‌است که رژیم طالبان نه تنها زنان را از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان محروم، بلکه فضای زندگی را به حصاری از تبعیض، خشونت و سکوت تبدیل کرده و کوچک‌ترین حرکت اعتراضی زنان را با سرکوب وحشیانه پاسخ دادند.
این جنبش از جامعه جهانی و زنان جهان خواست: «در کنار زنان افغانستان ایستاده و با تمام توان از حقوق آنان دفاع کنند. امروز بیش از هر زمان دیگری، زنان افغانستان به صدا و حمایت شما نیاز دارند.»
زنان عضو این جنبش همچنان خواستارمحاکمهٔ سران طالبان در دادگاه‌های بین‌المللی، اعمال فشار دیپلماتیک بر طالبان و حمایت از جنبش‌های زنان افغانستان شده‌اند.
«ما باور داریم که هم‌بستگی جهانی می‌تواند دیوارهای ظلم را فرو بریزد. بیایید دست به دست هم دهیم و صدای زنانی باشیم که طالبان در تلاش است آن را خاموش کند.»
جنبش فانوس آزادی زنان افغانستان نیز در گردهمایی اعتراضی جداگانه و صدور بیانیهای گفته است که محدودیت‌های سیستماتیک بر زنان، خشونت گسترده و حذف کامل زنان از عرصه‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی در افغانستان، مصداق بارز نقض حقوق بشر و آپارتاید جنسیتی است.
این جنبش تأکید کرده‌است معترضانی که در برابر سیاست‌های سرکوب‌گرایانهٔ گروه طالبان ایستاده‌اند با تهدیدهای جدی، بازداشت، شکنجه و مجبوریت به ترک کشور روبه‌رو شده‌اند. آنان با اشاره به تشدید اخراج های اجباری مهاجران از پاکستان گفته‌اند که بسیاری از زنان مهاجر در پاکستان، بدون اسناد قانونی در شرایط نامناسب و پر مخاطره زندگی می‌کنند و عدم دسترسی به خدمات اساسی، تهدید اخراج اجباری، محدودیت‌های اقتصادی و ناامنی، آیندهٔ این زنان را با ابهام جدی مواجه ساخته‌است.
آنان از جامعه جهانی و نهادهای بین‌المللی خواستار تضمین، حمایت فوری و عملی از زنان افغانستان به‌ویژه زنان معترض، ژورنالیستان و فعالین حقوق بشر شدند و بر ایجاد راهکارهای قانونی برای اسکان مجدد و حمایت از زنان پناهجوی افغانستان تأکید کردند.
در همین حال جنبش زنان معترض کابل نیز در گردهمایی اعتراضی از سازمان ملل متحد، دادگاه کیفری بین‌المللی و تمامی نهادهای حقوق بشری خواسته‌اند که سرکوب سیستماتیک زنان در افغانستان را به‌عنوان آپارتاید جنسیتی به‌رسمیت شناخته و علیه آن اقدام کنند.
جنبش زنان معترض کابل همچنان بر حمایت عملی از جنبش‌های زنان و ایجاد راه‌های امن برای زنان و دخترانی که با خطر سرکوب و آزار مواجه میشوند تأکید کرده و اعمال فشار سیاسی و اقتصادی بر حکومت سرکوب‌گر طالب را تنها راه حل رسیدگی به بحران افغانستان پنداشتند.
جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان نیز در کابل و اسلام آباد با سر دادن شعارهای ضد طالبان، بر نابودی رژیم طالبان تأکید کردند. «ما از هیچ نیروی سرکوب‌گر و اشغال‌گری، درخواست حقوق خود را نداریم، طالبان باید سرنگون شوند! »
در بیانیهٔ این جنبش همچنان آمده‌است که تنها راه آزادی افغانستان، سرنگونیِ رژیم زن‌ستیز است و هیچ صلحی بدون آزادی زنان مشروع نیست و هر طرحی که زنان را از قدرت کنار بزند، محکوم به شکست است.
«ما هشدار می‌دهیم که هیچ معاملهٔ سیاسی بدون حضور زنان، هیچ تفاهم نامهٔ پشت پرده با طالبان و هیچ حکومتی که بر پایهٔ تفکر طالبانی بنا شود، هرگز مورد پذیرش مردم افغانستان نخواهد بود. جنبش زنان و مبارزهٔ زنان، شکست ناپذیر است!»
در بخش دیگری از این بیانیه آمده‌است که جهان یا با زنان افغانستان باشد و یا در برابر آن‌ها. «به جامعهٔ جهانی و نهادهای حقوق بشری می‌گوییم: در کنار زنان افغانستان بایستید. کافی‌است به بازی‌های دیپلماتیک پایان دهید و از مشروعیت‌بخشی پنهان به طالبان دست بردارید.»
گردهمایی‌های اعتراضی زنان به‌مناسبت هشتم مارچ، روز جهانی هم‌بستگی زنان درحالی برگزار میشود که طی سه سال گذشته گروه تروریستی طالبان، اعتراضات مدنی و خیابانی زنان را سرکوب و به خشونت کشانیده و معترضان را نیز زندانی کردند.
