منبع: UN NEWS
ترجمه: حسین احمدی
فضه رضایی، زن 26 ساله است و دو فرزند دارد. او عضو یک تیم مین‌پاکی است که تمامی 19 پرسونل این تیم را زنان تشکیل می‌دهند. فضه و همکارانش در سال 2019 میلادی از سوی انجمن کنترل اسلحه جایزه جهانی Arms Control Person را دریافت کردند.
فضه توضیح می‌دهد که یک حادثه دلخراش باعث شد تا آرزوی معلمی خود را کنار بگذارد و به جای آن کار خطرناک مین‌پاکی را شروع کند.
اکنون فضه رضایی یکی از 19 زن مین‌پاک است که در سال 2019 بامیان را به اولین ولایت عاری از مین در افغانستان تبدیل کردند.
او گفت: «من چندین نفر از روستای خود را می‌شناختم که در اثر انفجار مین در بامیان زخمی یا کشته شدند. حتا صاحب‌خانه ما در یک حادثه انفجار مین پای خود را از دست داد. اما مرگ هفت کودک که همگی از یک خانواده در روستای ما بودند واقعاً مرا تحت تأثیر قرار داد. آنها هنگامی‌که در کوه (تپه‌های روستا) بودند، همه یکجا در اثر انفجار مین کشته شدند. من به فرزندان خودم فکر کردم که ممکن است این اتفاق برای آنها نیز رخ دهد.»
از معلمی تا مین‌پاکی
فضه می‌گوید: «در آن زمان، من به عنوان معلم به زنان روستایی در حومه بامیان خواندن و نوشتن آموزش می‌دادم. دوستان و خانواده‌ام، از جمله فرزندانم، با تصمیم من برای مین‌پاکی مخالف بودند. من به آنها می‌گفتم که به خاطر آینده خود و فرزندانم وارد این عرصه می‌شوم؛ چون دوست دارم بامیان عاری از مین باشد تا همه بتوانند بدون هراس از قطع شدن دست و پای شان در اثر انفجار مین، درس بخوانند و از زندگی لذت ببرند.»
بیشتر خانواده‌ها هنوز از این شغل می‌ترسند. والدین این کار را دشوار و پرخطر می‌دانند. آنها نمی‌خواهند زندگی دخترشان را به خطر بیندازند. همچنین در برخی از مناطق بامیان محدودیت‌های فرهنگی بیشتری وجود دارد و آنها از زنانی که برای پول کار می‌کنند، خوش‌شان نمی‌آید.
اما، به طور کلی، جامعه بامیان نسبت به سایر مناطق افغانستان از نظر فرهنگی محدودیت‌های کمتری برای فعالیت اجتماعی و شغلی زنان دارند. فضه درباره شرایط کاریش می‌گوید: «اینجا یک ولایت فقیر با نرخ بیکاری در سطح بالا است. مین‌پاکی یکی از معدود فرصت‌های کسب درآمد برای زنان است.»
نان وابسته به مین
فضه بیشتر از آنکه نگران امنیت جانیش در حین خنثی کردن مینها باشد، نگران امنیت شغلیش است. او ادامه می‌دهد: «با پاک شدن این مناطق، من نمی‌توانم در ولایت‌های دیگری کار کنم که بسیاری از آنها تحت تسلط گروه طالبان قرار دارند.»
او برنامه‌های بزرگی در زندگیش دارد و می‌گوید: «هدف من این است که مهارت‌های فنی و تخصصی ماین‌پاکی را بیشتر بیاموزم و زبان انگلیسی بخوانم. من همچنین علاقه دارم که به دانشگاه بروم و ماستری‌ام را در بخش جامعه‌شناسی یا باستان‌شناسی بگیرم. بیکاری برای ما یک تهدید است. اگر به زنان مین‌پاک که زمین بامیان را از وجود مواد انفجاری پاک کرده‌اند. در دفترهای اداره ماین‌پاکی وظیفه اداری داده شود، این امر امنیت شغلی آنها را بیشتر می‌سازد.»
فضه می‌گوید: «کسب جایزه کنترل اسلحه در سال 2019 یک تفاوت بزرگی برای من و تیم ما ایجاد کرد. بعد از کسب این موفقیت، ما در جامعه افغانستان شناخته و الگو شدیم. ما اولین تیم مین‌پاکی زنان در افغانستان بودیم و ثابت کردیم که زنان می‌توانند مانند مردان سخت کار کنند که ما با آنها برابر هستیم.»
