گروهی از مدافعان حقوق بشر اهل افغانستان که به‌دلیل تهدیدات امنیتی و ترس از انتقام‌جویی طالبان به پاکستان مهاجر شده‌اند، در یک گردهمایی اعتراضی از بی‌توجهی جهان در رسیده‌گی به وضعیت مهاجران افغانستان در پاکستان انتقاد کردند.
این فعالان روز پنج‌شنبه (۲۳ سنبله) در شهر اسلام‌آباد پاکستان گردهم آمدند و از جامعۀ بین‌المللی و کشورهای مهاجرپذیر خواستند که به وضعیت مهاجران به‌ویژه زنان در پاکستان رسیده‌گی کنند.
این فعالان حقوق بشر از مشکلات اقتصادی، محرومیت از حق تحصیل، بی‌سرنوشتی، عدم پی‌گیری پرونده‌های مهاجرتی و خطر زندان و اخراج اجباری مهاجران در پاکستان صحبت نموده و تأکید کردند که سازمان ملل و کشورهای مهاجرپذیر باید قبل از اخراج اجباری مهاجران از سوی پولیس پاکستان، به وضعیت آنان رسیده‌گی کنند.
فعالان حقوق زن، مدافعان حقوق بشر، خبرنگاران، نظامیان پیشین، زنان معترض خیابانی، زنان وکودکانِ زیادی پس از سلطۀ طالبان به پاکستان پناه برده‌اند. آنان با چالش‌های فراوان و وضعیت نامساعد روانی روبه‌رو هستند.
رقیه ساعی یکی از زنان معترض در گفت‌وگو با نیمرخ با اشاره به وضعیت دشوار مهاجران در پاکستان گفت که آنان از اثر مشکلات با بیماری‌های روانی دست‌وپنجه نرم می‌کنند و به همین سبب، میزان ناامیدی و موارد خودکشی میان مهاجران بالا گرفته است.
خانم ساعی همچنان افزود که او در خطر اخراج اجباری قرار دارد و سازمان ملل و کشورهای مهاجرپذیر باید از اخراج او به افغانستان جلوگیری کنند.
ساعی گفت: «بدون پول و درآمد در گرما و سرمای پاکستان در بی‌سرنوشتی به‌سر می‌برم، کودکانم در افغانستان از مکتب رفتن محروم بودند، در پاکستان نیز محروم هستند. اگر پولیس پاکستان ما را اخراج کند، از دست طالبان زنده بیرون نخواهیم شد.»
رقیه ساعی به‌دلیل مبارزات مدنی علیه طالبان، دو بار دستگیر و زندانی شده است. او پس از تلاش‌های زیاد به پاکستان پناه برده و اکنون در خطر اخراج اجباری قراردارد.
خانم ساعی اخیراً برای به رسمیت‌شناسی آپارتاید جنسیتی در افغانستان، در اعتصاب غذایی بود و از وضعیت صحیِ خوبی برخوردار نیست. او پس از شکستن اعتصاب غذایی راهی بیمارستان شد و اکنون برای دارو و درمان نیاز به کمک دارد.
زلیخا (مستعار) یکی دیگر از زنان معترضِ اهل افغانستان در پاکستان است که به‌دلیل فعالیت‌های رسانه‌یی و پوشش اعتراضات زنان، به این کشور پناهنده شده است. او اخیراً از سوی پولیس پاکستان دستگیر شده و حدود یک هفته در زندان به‌سر برده و قرار بود به افغانستان بازگردانده شود.
زلیخا به نیمرخ گفت: «مرا به دلیل نداشتن اسناد کافی مهاجرت دستگیر کردند و قرار بود به افغانستان زیر سلطۀ طالبان اخراج کنند اما با تلاش‌های زیادِ نهادهای رسانه‌یی و پرداخت پول رها شدم اما خطر زندانی شدنِ دوباره وجود دارد.»
او همچنان گفت که در زندان‌های پاکستان زنان وکودکان زیادی از مدت‌های طولانی بدین‌سو زندانی و بی‌سرنوشت اند، اما نه دولت پاکستان و نه هم مقام‌های طالبان به وضعیت آنان رسیده‌گی می‌کنند. او از سازمان‌های حقوق بشری و نهادهای مهاجرتی می‌خواهد که از زندانی شدنِ مهاجران و اخراج اجباری آن‌ها به افغانستان جلوگیری کنند و به پرونده‌های مهاجرتی خبرنگاران، زنان، مدافعان حقوق بشر و فعالان مدنی رسیده‌گی کنند. در دو سال گذشته، شمار فراوانی از مردم افغانستان به‌دلایل تهدیداتی که از ناحیۀ طالبان متوجه آنان بوده است، به پاکستان مهاجرت کرده‌اند به این امید که در آن کشور زمینۀ مهاجرت قانونی به کشورهای غربی برای آن‌ها میسر شود. در این میان، شمار قابل توجهی از زنان فعال و معترض افغانستان نیز وجود دارند که در بلاتکلیفی به‌سر می‌برند و در صورت اخراج اجباری از پاکستان با خطرات جدی‌تری روبه‌رو خواهند شد.
