دل‌افروز
جنبش شنبه‌های ارغوانی متشکل از زنان معترض افغانستان در پیوند به نشست سوم دوحه؛ «ما خواهان افزایش فشارهای عمومی بر سازمان ملل متحد جهت جلوگیری از حضور طالبان و تروریستان در نشست سوم دوحه هستیم».
این جنبش با نشر اعلامیه‌ای گفته‌است: «سازمان ملل متحد به‌جای این‌که رهبران طالبان را به‌دلیل جنایات ضد بشری‌شان علیه مردم افغانستان به‌ویژه زنان، اقوام آسیب‌پذیر، اقلیت‌های مذهبی و نقض گستردۀ حقوق بشر توسط این گروه در ۲۰ سال گذشته و حالا در نزدیک به سه سال حاکمیت‌شان به دادگاه بکشانند و به فرهنگ معافیت از مجازات در افغانستان پایان دهند، بلکه بالعکس با دعوت این گروه در نشست سوم دوحه به‌گونه‌ای غیر مستقیم از این گروه حمایت می‌نمایند.»
با آن‌که در نزدیک به سه سال گذشته، حرکت‌های اعتراضی مخصوصاً جنبش شنبه‌های ارغوانی با خواست و شعار «حضور تروریستان و طالبان را در نشست‌های جهانی عادی‌سازی نکنید،» تلاش نموده‌اند تا حضور طالبان در نشست‌‌ها عادی‌سازی نگردد، اما با این‌همه سازمان ملل متحد تصمیم گرفته‌است کسانی که ناقضین حقوق بشر، جنایت‌کار جنگی و گروه تروریستی می‌باشند و به‌گونه‌ای سیستماتیک مردم افغانستان، به‌ویژه زنان، اقوام آسیب‌پذیر و اقلیت‌های مذهبی را سرکوب نموده و جنایات علیه بشریت را انجام داده‌اند، در نشست سوم دوحه دعوت نماید.
در این اعلامیه آمده‌است که سازمان ملل متحد با این تصمیم و بی‌اعتبار ساختن ارزش‌های حقوق بشری که مدعی آن هستند، ثابت نمودند که بر خلاف ادعای‌شان، حقوق بشر و حقوق زنان بی‌اهمیت‌ترین مسئله نزد سازمان ملل متحد و قدرت‌های بزرگ است.
این جنبش افزوده، پس از حاکم‌سازی گروه تروریستی طالبان در افغانستان، کشور‌های ابرقدرت و داعیه‌داران حقوق بشر به‌عنوان حامیان این گروه در تبانی با سازمان‌ها و ساختار‌های هم‌فکرشان تلاش نموده‌اند تا با خاک پاشیدن به چشم مردم افغانستان و جهان، زیر عنوان تعامل، طالبان را هدفمندانه سفیدنمایی و در قدرت نگه‌دارند. اکنون که فکر می‌نمایند سطح خشم، عصبانیت و اعتراض در برابر گروه طالبان فروکش کرده و مردم افغانستان دردپذیری‌شان در مقابل سرکوب‌ها و جنایات طالبان بیشتر شده‌است، با دعوت از طالبان در نشست سوم دوحه، حضور این گروه را در نشست‌های جهانی عادی‌سازی و با جوسازی برای به‌رسمیت شناسی حکومت خودخواندۀ طالبان گام بردارند.
این اعلامیه با تأکید می‌گوید: «ما باور داریم به همان اندازه که طالبان از اسلام و شریعت جهت تأمین منافع و غصب قدرت سیاسی در افغانستان سوءاستفاده کرده‌اند، به همان اندازه نیز از حقوق بشر و حقوق زنان در جهت تأمین منافع‌شان استفادۀ ابزاری نموده‌اند.»
در ادامۀ اعلامیه آمده‌است که سازمان ملل متحد نباید فراموش نماید که طالبان نزد اکثریت مردم افغانستان یک گروه تروریستی، منفور، زن‌ستیز و عقب‌مانده‌اند که نمایندۀ مردم افغانستان نیستند. حکومت خودخواندۀ این گروه هیچ‌گونه مشروعیت داخلی و خارجی ندارد و هرگونه حمایت از طالبان، جفایی بزرگ در حق مردم افغانستان تلقی شده و ارزش‌های حقوق بشری را بی‌اعتبارتر می‌سازد.
این جنبش در اعلامیه می‌افزاید: عملکرد سازمان ملل متحد و کشور‌هایی که خود را مدافع حقوق بشر و زنان عنوان می‌کنند در نزدیک به سه سال گذشته توأم با سفیدنمایی، باج‌دهی و نگه‌داری طالبان در قدرت بوده‌اند که اکنون منتج به عادی‌سازی حضور طالبان و تروریستان در نشست سوم دوحه شده‌است. هیچ اطمینانی وجود ندارد که پس از این مرحله، حکومت خودخوانده و نامشروع طالبان را نیز جهت تأمین منافع‌شان به‌رسمیت نشناسند.
زنان معترض در این جنبش می‌گویند: ما از همۀ حرکت‌های اعتراضی، جوانان، زنان، نخبگان، روشن‌فکران و سیاسیون متعهد افغانستان می‌خواهیم تا جهت «پایان مرگ تدریجی مردم افغانستان» به‌ویژه زنان، اقوام آسیب‌پذیر و اقلیت‌های مذهبی در کشور، به طالبان فرصت ندهند و در برابر حکومت خودخوانده، نامشروع، ظالم و زن‌ستیز طالبان با ایجاد «ائتلاف فکری» بایستند و با افزایش فشارهای عمومی بر سازمان ملل متحد و دبیر کل این سازمان، از حضور طالبان در نشست سوم دوحه جلوگیری نمایند.
آن‌ها می‌گویند: ما خواهان پایان بخشی به باج‌دهی، سفیدنمایی، فضا سازی برای به‌رسمیت شناسی حکومت طالبان در افغانستان هستیم و از همۀ مردم افغانستان مخصوصاً زنان و اعضای جامعۀ مدنی افغانستان می‌خواهیم تا به‌جای تلاش و رقابت جهت اشتراک در چنین نشست‌های سفیدنمایی طالبان، در برابر آن مبارزه نموده و تلاش نمایند تا جهت تحقق عدالت و ختم استبداد در افغانستان، رهبران طالبان را به دادگاه بکشانند.
«گروه طالبان در نزدیک به سه سال از حاکمیت نامشروع‌شان در کشور کاملاً ثابت ساخته‌اند که “تغییرپذیر و انعطاف‌پذیر نیستند” و احتمال این‌که افغانستان زیر حاکمیت طالبان با گذشت هر روز به دردسر بزرگ منطقه و جهان مبدل گردد، بیشتر می‌شود. بنابراین ما یک‌بار دیگر با تأکید بر خواسته‌های مردم افغانستان، از همۀ حرکت‌های مردمی ضد طالبان می‌خواهیم تا از بدیل حکومت خودخواندۀ طالبان که «نظام و حکومت مشروع، دموکراتیک و غیر متمرکز است»؛ حمایت نمایند.» از آن‌جایی‌که گروه طالبان در نشست دوم دوحه اشتراک ننمودند و دبیر کل سازمان ملل متحد دلیل آن را عدم پذیرش خواسته‌های طالبان عنوان نموده، گفتند: «پذیرش خواسته‌های طالبان معادل به‌رسمیت شناسی این گروه است»، طالبان از سازمان ملل و دیگر کشورها می‌خواهند تا آن‌ها را به‌عنوان دولت مشروع افغانستان به‌رسمیت بشناسند. طالبان نیز اعلام کردند که «خواسته‌های ما را بپذیرید تا در نشست سوم دوحه شرکت کنیم.»
