اولین روزهای بهار سال 1320 خورشیدی بود و رادیو کابل پس از یک وقفه 13 ساله، دوباره نشرات خود را آغاز کرده بود.
رادیو کابل نشرات خود را در دو نوبت تنظیم کرده بود؛ نشرات صبحگاهی و شامگاهی. صبح‌ها یک ساعت برنامه زنده داشت و شامگاه از ساعت هفت شام به مدت دو ساعت برنامه‌های متنوع برای مخاطبان خود پخش می‌کرد.
در نوشته‌های موجود در مورد اولین گوینده زن در رادیو کابل از دو زن نام برده شده است؛ رقیه حبیب ابوبکر و لطیفه کبیر سراج.
ظاهر طنین در کتاب افغانستان در قرن بیستم به نقل از دکتر عبدالاحمد جاوید که در سالهای دهه پنجاه میلادی مسئول رادیو افغانستان بوده، آورده است که: «اولین زنی که صدایش به صورت مطلق از رادیو نشر شد، رقیه ابوبکر یا رقیه حبیب بود که ما به خانه‌اش با دستگاه تیپ ریکاردر (ضبط صوت) رفتیم و صدایش را ضبط کردیم.»
بر اساس اطلاعاتی که دکتر جاوید ارائه کرده است، خانم حبیب در مورد «زن و جامعه ما» سخنرانی کرده و آنها صدایش را ضبط و از رادیو پخش کردند.
بصیر احمد حسین زاده نیز در مطلبی که در مورد تاریخ رادیو در افغانستان نوشته است، خانم رقیه حبیب را در کنار گویا اعتمادی، به عنوان اولین مجریان بخش فارسی رادیو افغانستان معرفی کرده است.
مورخان نگاشته اند که در آن شرایط خانم حبیب مجبور بوده است که با چادری به استدیوی رادیو افغانستان برود و برنامه اجرا کند.
رقیه حبیب ابوبکر در سال 1298 خورشیدی در منطقه چهل‌ستون کابل متولد شد، دوره مکتب را در لیسه مستورات خواند و از دانشکده اجتماعیات دانشگاه کابل، لیسانس گرفت.
او به عنوان معلم، مدیر مسئول مجله میرمن، عضو انجمن تاریخ و آمر نشرات ریاست سره میاشت (هلال احمر) نیز فعالیت کرده است.
او در سال 1343عضو لویه جرگه تدوین قانون اساسی بود و در همین سال به نمایندگی از مردم نواحی اول و دوم شهر کابل، به شورای ملی راه یافت و تا سال 1349 عضو شورای ملی بود.
اما وبسایت‌های خبری متعدد از جمله رادیو آزادی و خبرگزاری دولتی باختر و روزنامه دولتی کابل تایمز، در زمان مرگ خانم لطیفه کبیر سراج، او را به عنوان اولین مجری زن در رادیو افغانستان معرفی کرده‌اند.
این وبسایت‌ها، پس از مرگ خانم سراج، در تیترهای خبری خود از او به عنوان اولین مجری زن در رادیو افغانستان، نام برده‌اند.
خبرگزاری باختر در خبری که به مناسبت مرگ خانم سراج منتشر کرده، به نقل از سید مخدوم رهین، وزیر اطلاعات و فرهنگ وقت افغانستان آورده است که: «درآن زمان که رادیو کابل به صدای رسای یک زن ضرورت داشت، او ] لطیفه کبیر سراج[ پیشگام شده و صدای او زمانی‌که نشرات این رادیو به‌گونه مستقیم بود در کنار مجریان مرد درکشورش طنین انداخت.»
خانم سراج در کودکی با خانواده‌اش به ایران مهاجرت کرد و دوره مکتب را در شهر تهران به پایان رساند. او با خانواده‌اش در دوره صدارت محمود خان، ( ١٩۴٦– ١٩۵٣ ) دوباره به افغانستان بازگشت.
او پس از بازگشت به افغانستان، مدت یازده سال در لیسه ملالی به عنوان معلم مضامین زبان فارسی، تاریخ و جغرافیه ایفای وظیفه کرد و در عین زمان، با مؤسسه نسوان نیز همکاری داشت و همراه با خواهرش زینب برای رشد هنر تئاتر «زینب ننداری» را تقویت کردند.
خانم سراج در سال 1358 خورشیدی و پس از اشغال افغانستان توسط نیروهای شوروی سابق به پاکستان مهاجر شد و از آنجا به آمریکا رفت.
او زمانی که در آمریکا پناهنده شد، فعالیت خود به عنوان مجری رادیو ادامه داد و ده سال در رادیو «صدای آمریکا» مجری بود.
خانم سراج در 15 عقرب سال 1392 خورشیدی در سن 90 سالگی در آمریکا درگذشت.
