معترضان در پاکستان و آلمان که برای به رسمیت‌شناسی آپارتاید جنسیتی در افغانستان دست به اعتصاب غذایی زده بودند، بعد از دوازده روز به این اعتصاب پایان دادند.
رقیه ساعی یکی از زنانِ معترض که در شهر اسلام‌آباد پاکستان دست به اعتصاب غذایی زده بود، در گفت‌وگویی به نیمرخ گفت که به‌دلیل شرایط نامناسب صحی معترضان، آنان به این اعتصاب پایان داده و وارد مرحلۀ دومِ مبارزات مدنیِ خود می‌شوند.
همچنین او گفته است: «دست از مبارزه بر نمیداریم. امروز به اعتصابِ خود پایان دادیم و زیر نظر داکتر هستم، اما برای دادخواهی و تحقق خواست‌های‌مان که به رسمیت‌شناسی آپارتاید جنسیتی در افغانستان است، به مبارزه ادامه میدهیم و دولت‌ها باید صدای‌مان را بشنوند.»
رقیه ساعی دو بار به‌دلیل اعتراضات خیابانی علیه طالبان، زندانی و شکنجه شده است. او اکنون پس از پایان دادن به اعتصاب غذایی، تحت مراقبت‌های صحی قرار دارد.
از سوی دیگر، صابره اکبری یکی دیگر از زنان معترض و زندانی پیشینِ طالبان که در اسلام‌آباد تحصن کرده بود نیز در پیامی گفته است که سرانجام با جمعی از هم‌رزمانش در روز هشتمِ اعتصاب غذایی به «مبارزۀ سخت و مرگبار» پایان دادند؛ اما این پایان، آغازِ مبارزاتِ هدف‌مند علیه رژیم آپارتاید طالبان خواهد بود.
خانم اکبری در صفحۀ فیسبوکِ خود نوشته است: «هفت روز در سخت‌ترین شرایط در اعتصاب غذایی به‌سر بردم. هیچ‌کس دوست ندارد با زنده‌گی‌اش بازی کند، اما طالبان با زنده‌گی نیمی از پیکر جامعه یعنی زنانِ افغانستان بازی میکند. آنان را در خانه‌ها زندانی کرده و از تمام حقوق انسانی‌شان محروم کرده‌اند. ما اولین کسانی بودیم که علیه آپارتاید جنسیتی طالبان به خیابان‌های کابل ریختیم و علیه این رژیم دست به اعتراض زدیم. از خانه و سرزمینِ آبایی‌مان تبعید و آواره شدیم، اما تسلیم نخواهیم شد.»
او همچنان تأکید کرده است که اعتراضاتِ زنان به اشکالِ مختلف ادامه خواهد یافت و مبارزاتِ آنان تا آزادی زنان و نابودی رژیم آپارتاید طالبان پایان نمی‌یابد.
تمنا زریاب پریانی و چند فعال حقوق بشرِ دیگر در اول سپتمبر 2023 در شهر کلنِ آلمان یک تحصن و اعتصاب غذاییِ دوازده‌روزه را به هدف به رسمیت‌شناسی آپارتاید جنسیتی در افغانستان به‌راه انداختند و تا روز 12 سپتمبر (سه‌شنبه، 21 سنبلۀ 1402 خورشیدی) بدون خوردن غذا در خیمۀ تحصن سپری کردند و در این مدت، زنان معترضِ افغانستانی در پاکستان نیز دست به تحصن زده و هشت روز در اعتصاب غذایی به‌سر بردند.
تمنا پریانی پیشاپیش اعلام کرده بود که در تاریخ دوازدهم سپتمبر در مورد شکستن اعتصاب غذایی و یا هم تداومِ آن صحبت میکند زیرا تاهنوز پاسخِ قناعت‌بخشی از جامعۀ جهانی و دولت آلمان دریافت نکرده است. اما اکنون منابعی نزدیک به تمنا پریانی به نیمرخ گفته‌اند که تمنا به اصرار دیگر فعالانِ حقوق زن به اعتصاب غذایی‌اش پایان داده است.
تمنا پریانی در پنجمین روز اعتصاب غذاییِ خود نیز در گفت‌وگویی با نیمرخ گفته بود که این اعتراضِ او مانند دو سال مبارزات مدنی زنان در برابر طالبان نادیده گرفته شده و دولت‌ها و به‌خصوص جامعۀ جهانی «سکوت شرم‌آور» اختیار کرده‌اند.
در دوازده روز گذشته، اعتراض تمنا پریانی و جمعی دیگر از فعالانِ زن با حمایت‌ها و مخالفت‌هایی به همراه بوده است. در نهمین روز اعتصاب غذایی تمنا، خانم بریوان آیماز، معاون پارلمان ایالت نوردراین–وستفالن به خیمۀ تحصنِ او آمده و گفته بود که خواست‌های معترضان را به پارلمان ایالتی منتقل خواهد کرد. او خواستار پایان اعتصاب غذاییِ تمنا پریانی شده و از او برای سخنرانی در پارلمان ایالتی دعوت میکند، اما خانم پریانی دعوت او را نپذیرفته و می‌گوید که آنان باید در ابتدا آپارتاید جنسیتی در افغانستان را به رسمیت بشناسند.
در ششمین روز اعتصاب غذایی نیز ریچارد بنت گزارش‌گرِ حقوق بشر سازمان ملل برای افغانستان با تمنا زریاب پریانی تماس گرفته و تعهد می‌سپارد که پیام معترضان دربارۀ «به رسمیت‌شناسی آپارتاید جنسیتی در افغانستان» را به سازمان‌ها و مقامات مسؤول منتقل خواهد کرد.
آقای بنت روز یازدهم سپتمبر در نشست شورای حقوق بشر این سازمان در ژنیو، در آغاز سخنرانیِ خود از اعتصاب غذاییِ شماری از فعالان زن و مرد افغانستانی و درخواست آن‌ها برای به رسمیت شناختن آپارتاید جنسیتی در افغانستانِ تحت کنترل طالبان یاد کرد.
گیورگ کلوزمن، رییس بخش افغانستان و پاکستان در وزارت خارجۀ آلمان نیز در یازدهمین روز اعتصاب غذایی، به خیمۀ تحصن‌کننده‌گان آمده و سیاست دولت آلمان را در قبال وضعیت حقوق بشری افغانستان توضیح داده، اما به سوال‌هایی در مورد به رسمیت‌شناسی آپارتاید جنسیتی از سوی دولت آلمان پاسخ نمی‌دهد.
رینا امیری، نمایندۀ ویژۀ امریکا در امور زنان، دختران و حقوق بشر افغانستان هم در پیامی به آدرس زنانِ معترض تعهد سپرده که برای به رسمیت‌شناسی آپارتاید جنسیتی در افغانستان با آنان همگام خواهد بود.
قابل یادآوی است که در شهرهای کلن آلمان، کابل، تخار و بدخشان، اسلام‌آباد پاکستان، آنکارای ترکیه، اسلو ناروی، مالموی سویدن و چند کشورِ دیگر نیز معترضان برای به رسمیت‌شناسی آپارتاید جنسیتی در افغانستان تحصن کردند. همچنین آن‌ها از جامعۀ جهانی، دولت آلمان و سایر نهادهای بین‌المللی، خواهانِ قطع حمایت‌های مالی طالبان شده بودند. اگرچه با پایان اعتصاب‌های غذایی، زنانِ معترض ابراز اطمینان و امیدواری کرده‌اند که به اعتراضات‌شان به شیوه‌های مختلف تا تحقق به رسمیت‌شناسی آپارتاید جنسیتی در افغانستان ادامه میدهند، اما به نظر می‌رسد که آن‌ها تا تحقق اهداف‌شان از مسیر اعتراضات مدنی، با آزمون‌ها و چالش‌های فراوانی روبه‌رو خواهند بود.
